ANNEME MEKTUP

• 12 Mayıs 2019 Pazar 11:17:19

Okuduğunuz yazı Günün Yazısı olarak seçilmiştir.

ANNEME MEKTUP

Merhaba Canım Annem Benim...

Bugün yine anneler günüymüş!!!
Ne çabuk gelip geçiyor günler değil mi?
Daha dün gibiydi...
Geçen yıl bu zamanlarda hastaydın.
Anneler gününü kutlamak için,üzüntü sevinç bir arada,karışık duygular içerisinde yanına gelmiştim.
Gelirken de,bu son anneler gününü kutlamam belkide diye, derin üzüntüyle birlikte içimden geçirmiştim,öyle de oldu!
Takdir-i İlahi...

Öncelikle bu çok özel gününde,çok istediğim halde,yanında olamadığım ve gelemediğim için ne olur kusuruma bakma!
Bilirsin,gelme desen bile her zaman bir yolunu bulur,uçar gelirdim ama bugün istesem de gelemem ki anne!
Bilirim,sen zaten hiçbir zaman kusur aramazsın,kimseye kırılıp gücenmezsin,halden anlarsın.

Aslında çoğu özel günlere karşı olmama rağmen;yine de her anneler gününde,senin yanında olmanın,kutlamanın ayrıcalığını,zevkini yaşardım.
Aldığım hediyelere içinden sevindiğini hissederdim ama sen inatla sevindiğini belli etmeme gayretiyle fırça atardın bana.
"Paran pek çok galiba,nereye harcayacağını bilmiyorsun sen" derdin de hiç aldırış etmezdim.
Yaşadığımız süre içinde benim için her gün anneler günüydü.
Seni her gün öpüp,doyasıya kokunu içime çekip,sımsıkı candan kucaklayıp,içimden geçen sevgime dair sözleri söylerken birden için daralır,ittirirdin beni.
Çok sevdiğini bildiğim halde,sevmeyi ayıp sayardın,hiç de göstermezdin nedense.

Anneciğim bak sana ne diyeceğim...

Geçtiğimiz günlerde hasta oldum ben.Şu an bile mide ağrısından kıvranıyorum,halen geçmedi bir türlü.
Her hastalandığımda söylediğin gibi,şimdi de bana kızacağını biliyor,hissediyorum o soğuk nefesini.
" Hemşiresin sen;herkese,bana çok iyi bakmayı biliyorsun da,kendine gelince niye bakmıyorsun?Bir de hastayım diye geziyorsun! " dediğini duyar gibiyim.

Gel anne gel...
Çıkma rüyalarımdan,hep gel...
Öyle özledim ki seni,anlatamam.
Seni çok özlediğimi Hilmi’ye anlatıyorum...
O da ne diyor biliyor musun?
" Madem çok özledin,birlikte gidelim yanına " diyor,gülüyor...
..................
Sen istemiyorsun,durun hele,siz benim yaşıma gelin,biraz yaşayın bakalım " diyorsun,orada kalıyorum.

Annem,şu an vakit güneşin uykuya çekildiği saatler...
Akşam olmakta,yine bir gün daha dolmakta...
Batan günle birlikte hüzne boğuluyor mavi gök!
Bulutlar ağlıyor,şehir ağlıyor,ben ağlıyorum...
İçimdeki dalgalanan kalabalık sesler karmaşasında,sensizim,sessizim,yalnızım...
Senin,bizde uzun süre kaldığın odada sensiz seninleyim.
Senle doluyum,zaman zaman bazen taşıyorum...
Sana yazarken de,tam karşımda beyaz çerçeveli resimden nasılda gülümseyerek nur yüzünle bana bakıyorsun.
Diğer odada metanetli Sevgili Eşim uzun süredir devam eden kemoterapisini alıyor,istirahat ediyor.

Hilmi’nin uzun süren hastalığıyla,senin yaşlılığa bağlı hastalıkların aynı zamanlara denk gelmişti.
Her ikinizin de yanında olmak istiyordum,bulduğum her fırsatta gelip kalıyordum da yanında.
Benimle olmak her zaman hoşuna gitse de," Sen gelme,beni düşünme,sen Hilmi’ye iyi bak " derdin hep.
Sana her zaman,hasta olmasan bile,Hilmi’nin tabiriyle,bebeğe,yoğun bakım hastasına bakar gibi bakıyordum.
Merak etme aynısını Hilmi’ye de yapıyorum.
Bu beni ben yapan bir özellik ki;iyi ki de hemşire olmuşum,iyi ki de tüm hastalarıma aynı size bakar gibi bakmışım,davranmışım ve dualarınızı da almışım.

Hatırlıyorum da...

Hastayken sana gelip kaldığım günlerin birinde,sana gücendiğim olaya,sonradan elimde olmadan ne güldüm ama!
Şu anda yaşıyorum sanki o anları,hüzünle gülümsüyorum.

Geçtiğimiz yıl yardıma ihtiyacın olduğu zamanlardan bir zamandı.
Ablamın hemen hemen karşısındaydı,karşısındaydı sana kiraladığımız ev.
Kardeşim oturduğun koltuğa zil takmıştı,diğer karşıtı ablamda çalan.Ne zaman bir ihtiyacın olsa,ablam vakitli vakitsiz gelirdi.
Hem ablamı dinlendirmek için,hem de anneme yardımcı olmak için geldiğimin ilk günüydü.
Annemle birlikte gün boyu hoş vakit geçirmiştik.
Gece aynı odada yatıyorduk.
Anneme, " Ben biraz uykusuzum,uyursam beni uyandır emi anne " dedim...
O da " tamam " dedi.

Saat sabaha karşı 04 suları...
Işığa,sese bir uyandım ki;ablam odada,anneme yardımcı oluyor...
Hasta bakmaya gelen ben,uyku sersemi bir halde,nasıl panik olmuştum.
" Ablama niye geldin,ben buradayım ya " diye söylenmiştim.
Yorgun olan ablamda uyku mahmurluğunda...
" Zile bastınız,çağırdınız bende geldim. " deyince...
Sende " Ben bastım,sen yorgunsun sen de hasta bakıyorsun,uyu diye bastım." demiştin,benim düşünceli,hassas annem.
Ne diyeceğimi bilemeden ablama," Ne olur kusura bakma
demiştim. " Bir taraftan da ona karşı nasıl mahcup olmuştum.
Ablam da sağ olsun tüm yorgunluğuna,uykusuzluğuna aldırış etmeden,yüksünmeden önemli değil,ne demek "demişti ve gitmişti,kızmadan...

Of Annem Offfff...

Sen gideli aylar oldu,neredeyse yıl oldu,hala gelmedin,
gelmezsin de.
" Kim gelmiş ki oradan ben geleyim " diyorsun...
Doğru söylüyorsun annem.
Senden sonra yanıma gelen,hatırımı soran,yalnızlığın,
çaresizliğin ayak sesleriyle,kendini naza çeken uykusuz uykularım annem...

Ne desem,ne yapsam boş,avuntusuz...
Alışamadım yokluğuna,yıllar geçse de yine alışamam.
Diliyorum Allah’tan cennettesindir inşallah...
Sen benim yüreğimde,gönlümde,ruhumda,duamdasın hep.
Allah bizlere sağlıklı,huzurlu,hayırlı ömürler versin,başka acılar göstermesin inşallah da;sen de rahatça uyu cennette...

Seni sağlığında,hastalığında,yaşlılığında her zaman ve her yerde çok ama çok seven,kıymetini bilen,hep özleyen,şiir olan kızın Ayla...

AYLA CERMEN TÜFEKÇİ 12.05.2019

Tüm annelerin anneler gününü kutlar;hayatta olanlara sağlık,huzur ve mutluluk diler,o mübarek ellerinden öperim.
Ölen annelerimize de Allah’tan rahmet diliyorum.
Mekanları cennet olsun.