atım ^ve^ ben.

• 9 Şubat 2007 Cuma 22:10:18

gizli sevdalarım vardı benim.kendi halinde ve içine kapanık.belki bu yüzden ne zaman kaldırsa başını hırpalaya meylederler okşamazlardı hiç birinin başını.

sevdalarım hayal lisanında kullanılamaya başlandığından beri gülşen diyemediler bana.noktalı ve doldurulmaz boşluklar yer buldu çağrılışlarımda. bir süre sonra herkes vazgeçti zaten. olur olmaz bir deliydim ne de olsa.

bilmezsiniz siz hayallerimde bir atım vardır benim. bir sabah vakti sebze arabasını çekerken görmüştüm onu. zayıfça ve mahzundu. yelelerini sevdim usulca. atlarla göz göze hiç geldiniz mi bilmem ama o beni anlayan bir bakıştı.yılkıların arasında doğmaya yakışıyordu o beyaz at.

yılkılara gelmişken söz. efsaneleşmiş hayatlar simgesi. işe yaramaz niyetiyle özgür kalan ve tüm acılarıyla yaşayabilenler özgürlüğü.atlar vazgeçilmez bir yaratılıştır. muazzam bedenlerinde sakince taşırlar nazik ruhlarını. ansızın coşar şahlanışlarında isyanlar uçuşur. kelebek peşinde koşabilecek kadar da çocuk kalırlar.sonra bir bakarsınız kartallarla yarışırlar.

gizli sevdalarım atlarda can bulur nedense. ne zaman deli deseler yüzüme o beyaz ata biner kırların yeşilliğinde kartallarla cenk ederim. bir beyaz tüy düşer kartaldan atımın yelesine. doğa üzerinde hüküm süren bu ikiliyi farkedemez bir an.birlikte varlktan uzaklaşır kamçıların ve arabaların olmadığı dünyalara yol alırız.ve en önemlisi asla başladığımız yere dönmeyiz.

aslında bazen aç da kalırız.zılgıtsız mihraplarda özgürce ve özgürlüğe yakıştığı gibi sonu düşünmeden koşarız. papatyaları ve gelincikleri ezmeden selamlayarak bir yerlerde eksik bir şey vardı demeden gecenin ayazıyla bile barışık koşarız.
yılkıların arasında sıcacık bir yuvanın huzuruyla ve bizleri dışlayan dünyayı unutarak uykuya dalarız.

sonra açarım gözlerimi sabah olmuştur artık. bir araba sesi duyarım ve nal sesleri... bir an o muhteşem zamansızlık gelir aklıma.bir rüyadır anlarım her şey.pencereye koşarım. atı süren de benim atım değildir zaten. gözlerim dolar. gizli sevdalarım hayal sabahlığını bir kenara bırakır ve çekilir içine.

şimdi o atım nerede bilmiyorum. belki artık duyumsamadığı kamçılarla hala o sebze arabasını çekiyordur.ama rüyada bile olsa özgürdk ya işte.
yılkılar gibi hem de...