İnternet ve cep telefonu amiyane tabir ile insan ilişkilerinin içine etti... Ha bir de buna televizyonları eklemek lazım, tablet bilgisayarlar bir de... Artık evlerde kendi aile çevremiz ile konuşmak yok. Binlerce arkadaşımız var sosyal paylaşım sitelerinde ama konuşmuyor sadece mesajlaşıyoruz... Millet Avrupa'da belediye otobüslerinde kitap okur bizim gençlerimizde sürekli cep telefonlarında ya mesajlaşıyor ya da oyun oynuyor. Yazık çok yazık. İnsan ilişkileri konusunda toplum olarak uçuruma gidiyoruz da farkında değiliz... Her şey doğallığını yitirmiş, bundan sonrada eskiye dönmek hiç de kolay olmayacak gibi. Kutlarım manidardı...

Ben şahsen taş devrinde yaşamak isterdim.
Çünkü yarınların kopukluğunu, adaletsizliğini, açlığını, kaygısını ve özelikle nasıl kazanırım, nasıl çalarım ve nasıl köşe dönerim düşünceleri olmaz ve genelikle herkes "ben iyiyim fakat başkaları kötüdür" ötekileştirmeyi artık neredeyse bir inanç bir ideoljiyi bir saplantı haline getirmişizdir.

Mağara veya taş devrinde sanırım böyle düşünceler olmazdı veya herkesin karnı toksa sorun yoktu. nedendir bilmem ama bilenler hep mutsuzdur!

bir zamanlar 80 lerde bir Mirkelam vardı klibinde hem şarkı söylerdi hem de hep koşardı. Kendisi de bu koşmanın amacının ne olduğunu bilmezdi. Hızlılık bana göre bir hastalıktır. ne kadar hızlı olursak olalım biz toplum olarak global de olabilir zamanı katleden en iyi canlılar olarak görülüyoruz.


Deyim yerindeyse "sözün bittiği yerdeyiz" ve çok hızlı tükeniyoruz birbirimizden kopuyoruz ve bu kopuşlar inanın insanların felaketidir bir bakıma.

Düşünün teknolojinin olmadığı bir yerdeyiz; 4-5 arkadaş bir deniz sahilindeki çay bahçesinde muhabbet ediyoruz. üzerimizden kanat çırpan martıların çığlıkları, karşı dağın yamacındaki papatyalar usul usul göz kırpıyor ve gülümsüyor, dalgalar uzaklardan gelip falezlere çarpıp geri dönmelerine tanık olmanın heyecanıyla Ocakçıdan çaylarımızın tazelemesini istiyoruz.

Ve güneş güne vedalaşırken bizler de bir başka yerde veya bir evde toplanıp neşe içinde muhabbete devam ediyoruz nasıl olsa taş devrindeyiz!

Unutmadan bu yazdıklarımız birer mektup da olabilirdi, ile de internet olacak diye bir kaide yok, değil mi?


emoloji, chat, twiter face*ok vb. bunlar olmadan da yaşıyorduk ve ben hala bunlarsız yaşıyorum,

uzatımsa affola

teşekkürler güzel yürek

çok yazmak veya yazışmak kelime israfı değil midir?
gençler ne güzel arif gibi herşeyi özünü arıyorlar ve hatta içinde yaşadığımız çağda onları büyük yardım ediyor..

emolojiler, ihtimal tek dünya dili olacak..
japon ile meksikalı, çinli ile arap, kenyalı ile ukraynalı vb vb
nasıl sohbet edebiler ki başka..

internet icat olalı yerellik, küresellikle girdiği her macı kaybetmeye başladı.

akıl alır gibi değil aslında, google eart uygulaması ile binlerce km uzaktaki veya yüzlerce km uzaklıktaki çocukluk arkadaşınızın ne yaptığını görebiliceksiniz? köyünüzü seyredin mesela çocukluğunuzun geçtiği yerleri.. veya işte ilk mahallenizdeki güler yüzlü komşularınızla görüntülü konuşun...

demem o ki; eskiden insanlar birbiriyle daha içli dışlıyken kelimeler, sözler enflasyona uğramış. şimdi ise gençler bu enflasyonu düşürmeye çalışıyorlar da diyebiliriz..

saygılarımla..

Çok çok haklısınız arkadaşım.

Tüm meramımızı 140 karakterle ifade edelim derken karaktersiz bir toplum olduk sür'atle.

Selam ve saygılar.

merhaba saygıdeğer şair-yazar kalem dost, Oysa dilimiz çok güzel. şiirsel bir dil. Ve bağımsızlık sembölümüz.
her cümlesinin altına imza atacağım güzel bir konu ve hoş bir anlatım.
hani "önce ekmekler bozuldu" ya şimdide dilimiz bozuluyor. yazık.
Emeğe ve sanata saygımla esen kalın.