BEN HIRSIZ DEĞİLİM

• 23 Nisan 2019 Salı 10:17:12

BEN HIRSIZ DEĞİLİM

Ahmet AYAZ
[email protected]

Gaziantep Güneş Gazetesi 23 Nisan 2019
……………………………………………

Arkadaşımın küçücük kızı Perihan, “Baba ben büyüdüm. Artık beni okula yazdır” deyip duruyordu. Ben de, arkadaşıma, yazdır artık perihan’ı okula. Perihan büyüdü, okumak istiyor dedim. Babası Perihanın elinden tutarak alıp ilkokul 1. sınıfa kaydını yaptırdı. Aradan çokça zaman geçmeden Perihan, babasından bisiklet istemeye başladı. Okul eve yakın, Pazar günü ben okulun bahçesinde bisiklete binerim diyordu. Babası öğretmeni ile görüştüğünde, öğretmeni babasına bisiklet al, Perihan okumayı çok seviyor. Bisikletle eğlenmek istiyor, okulumuzun bahçesinde bisiklete binip gezer deyince, babası Perihan’a bir bisiklet aldı.
Perihan geçen zaman içinde okudu ve babasının hizmetli olarak çalıştığı bir okula müdür yardımcısı olarak ataması yapıldı. Hizmet böylece devam ederken Perihan Hoca bekar arkadaşı Hülya Hoca ile bir tek oda bekar evini kiraya tuttular. Akşamları bekar arkadaşı ile çay içip sohbet ederken, ev sahiplerinin bekar kızları, Gülistan da sohbetlerine katılıp beraber çay kahve içmeye başladı. Bu üçlü arasında basbayağı bir samimiyet ilerledi.
Birbiri arasındaki samimiyet devam ederken,
bir gün Perihan Hoca ile arkadaşı Hülya Hoca maaş günü maaşlarını alıp eve indirdilar. Birkaç gün sonra eve baktıklarında her ikisinin de paraları yerinde yoktu. Bir süre düşündükten sonra bu paraları ev sahiplerinin kızı Gülistanın aldığından şüphe ettiler. Bir gün geçmeden gülistana “Gülistan bak bu eve biz üçümüzden başka hiç bir kimse girmiyor. Sana para lazım olunca bizim paraları almış olabilirsin. Eğer aldınsa bize iade et. Biz seni polise vermek istemiyoruz. Eğer polise verirsek el aleme karşı ayıp olur. Annene , babana da söylemeyiz” dedi. Gülistan “Ne olursunuz anneme, babama söylemeyin, ben hırsız değilim. Ama paranızı ben aldım, Hemen getireyim dedi.”. Perihan Hoca soruyor. “Gülistan, senin hırsız olmadığını biz biliyoruz. Fakat bu paramızı niçin aldın?” Deyince, “Gülistan, biz yedi kardeşiz. Babam hangimize para yetiştirip de giyecek alsın. Annem ile babamı da sayarsak 9 nüfus ediyor. Siz maaşlarınızı alıp kendi başınıza yaşıyorsunuz. Üstünüze başınıza alıp, kendi keyfinize göre, güzel güzel giyiniyorsunuz. Ben size baktıkça içim eriyor, acı çekiyorum. Paranızı üzerime elbise almak için aldım” dedi. Perihan Hoca “O zaman senin ile üçümüz bir anlaşma yapalım. Biz bu olaydan anneni babanı haberdar etmeyeceğiz. Sen yarın çarşıya gideceksin, nerede beğendiğin ayakkabı, nerede hoşuna giden pantolon, manto, kazak vs varsa yerini belirleyeceksin. Biz cumartesi günü gidip sana o giyecekleri alacağız. Parası bizden olacaktır. Artık biz üçümüz kardeş olduk” dedi.
Gülistan ertesi sabah çarşıya inip kendine yarayan giyeceklerin yerlerini belli etti. Cumartesi günü üçü çarşıya inip Gülistanı gönlüne göre giydirip annesine getirdiler. “Bak anne, aldığımız giysiler Gülistana yakışmış mı? Gülistanın annesi “Ahhh Ah güzel kızım. Güzel olmuş, Gülistana yakışmış ama, Kaç taksit ile aldınız? Taksitleri ayda kaç lira ödeyeceğiz?. Babası ödeyebilecek mi? Olur ki ödeyemez, size mahcup olur” dedi, Perihan Hoca “Yok yok anne, biz bu giysileri Gülistana borca almadık. Biz kardeşiz anne. Gülistana biz hediye olarak aldık. Sen borç için merak etme. Bundan sonra da giysileri eskidikçe biz alacağız” Deyince, Gülistanın annesi hıçkıra hıçkıra ağlayarak Perihan Hocanın boynuna sarıldı ve öpmeye başladı. Daha sonra teşekkür ederek Perihan Hocayı kucaklayıp bağrına bastı ve tekrar ağlamaya başladı. Gülistanın annesinin ve Gülistanın ağıtları heyecandan bir türlü bitmek bilmiyor. Akşam olunca yemeklerini yedikten sonra, Gülistan yine Perihan Hocanın kapılarını çaldı. İçeriye girdikten sonra, yine “Ben hırsız değilim hocam, vallahi, billahi ben hırsız değilim diye saatlerce ağladı. Gülistan kızımız. Perihan Hoca İle ev arkadaşı Hülya Hoca da, Gülistana sarılıp ağlamaya başladılar. Sonra bu üçüz kardeşler, Evlendiler, ev sahibi, çocuk sahibi oldular. Ama birbirilerini hiç unutmadılar. Ortada bir baki dostluk kaldı, bir baki kardeşlik kaldı.
Gülistanın “Hocam ben vallahi hırsız değilim” sözleri, Perihan Hocanın sanki beynine yazıldı, Bu sesi senelerce rüyalarında duymaya başladı. Cadde ve sokaklarda gezerken, okula giderken kulaklarına hep o ses geliyordu. Gece yarısı defalarca uykudan uyandığı oldu, büyük bir heyecanla.