Kapı

• 22 Nisan 2019 Pazartesi 18:53:36

Okuduğunuz yazı Günün Yazısı olarak seçilmiştir.

Kapıdan niye çıktığını bilmezsin. Eski ve senin üzerinde bıraktığı hislenmelerin hatıra gelmediği bir şarkıya nasıl eşlik edildiğini anımsamamak şekline bürünmüş bir katılık mesela bunun tasvirlerinden biri. Kapıdan öylece, nereye gittiğini bilmeden çıkıp adımlar atabilir ve manzaraya karışabilirsin. antik yunan tiyatroları, roma arenaları, boğa güreşleri mesela karagöz oyunları... hayatın boyunca bunlardan birinde de kendini sergileyebilme ihtimalini es geçerek;o bedene saplandın. Eskiden, pozitif olmanın yolunu kendini sevmekten tarif edenler, aslında bunu, sonraki kuşaklara telkin ederken bir kapıdan neden çıktıklarını bilmeden çıkmış olabilirler.

Coen kardeşler filmlerinden bir sahnede, absürt hallere bürünerek, toplumun, içten içe sızlanarak kahkahalar attığı birinin, yaşamında kaç farklı kapıdan çıktığını ben düşünmüyorum aslında: aklım ve hayal gücüm o kadar benden bağımsız ve başına buyruk ki, kendi kendine gelen düşüncelerin ansızlığı üstüne kurulu tutkulardan geçen hikayenin saçmalıkları. Özgürlük, onur ve aylaklığı, özgüven ve emekle harmanlar. Felsefeden sonra içilen buruk bir şarabın, insanı kilometreler boyunca uzanan kapılara muhtaç kıldığı ürkütücü ve naçar esriklik. Yaşadığım(?) yerin bence en yitik ve güzel ayrıntısı olan,dikenlerle kaplı beyaz topraklı tepeye bakan iğde ağaçlarını dünya tanımamalı, ki, mahfuzluğu, benim açılmayacak kapılarımın ardında sürekli kalabildiğim manzara olmalı.

İnsanlar ve onların değişen saç modelleri... aklım yine benden hakkı olan aylaklığıyla konudan başka konuların bağıntılarına zıplıyor. Kapıdan kanatsız bir böcek girebilir çocukluğun yamaçlarına mesela eski bir anıda.

İnsanlar, saç modelleri gibi değişiyor. 80’lerden günümüze bir sürü berber kapısı.

Birazdan bir kapıdan çıkıp gidebilirim. Dönüşlere mahsus olmayan içeri alınmaları, kapılardan öğrendim.

Aklın kapanmayan kapısı.

Surların arkasında ne var?