- 525 Okunma
- 0 Yorum
- 0 Beğeni
Aşk kalpte..( Hayal dünyamdan )
Yeter feci bir hastalığın pençesinde kıvranıyordu. Yaralı kalbi artık bu dünyaya daha fazla dayanamamaya başlamıştı. Çok zengin olan ailesi tüm gazetelere, kalp nakli için ilân vermişlerdi. Canını feda edecek birini arıyorlardı. Yeter ise her gün hastane odasında biraz daha solmaktaydı.
Yine yalnızdı odasında, gözü yaşlı, boynu bükük ölümü bekliyordu.
Gözlerini kapadı, bu küçük odada gözyaşı dökmekten bıkmıştı. Yine de
engel olamadı pınar gibi çağlayan gözyaşlarına. Sevdiği geldi aklına,
fakir ama onu seven sevgilisi. Her gün aynı şeyleri düşünüyor, anıları bir film şeridi gibi gözünün önünden geçiyordu.
"Param yok ama sana verebileceğim sevgi dolu bir kalbim var" demişti
Sami si. Yeter zaten başka bir şey istemiyordu. Sevgiye muhtaç biri,
sevdiğinin sevgisinden başka ne isteyebilirdi ki. Ama olmamıştı işte,
dünyalar kadar olan sevgilerinin arasına, o lanet olasıca para girmeyi bilmiş,
onları ayırmıştı. İşte paranın geçmediği zamanlara gelmişlerdi. Ne önemi vardı artık? Şu son günlerinde, sevdiği yanında olsa yeterdi.
Ayrılıklarından bu yana üç bitmeyen, çile dolu yıl geçmişti. Her günü zehir,
her günü hüsran. Ama Yeter hep sevgisini yüreğinde taşımış, kalbini
kimseyle paylaşmamıştı. Sevdiğini düşündü işte o an. Acaba o neler yapmıştı
bu kadar sene boyunca. Kim bilir kiminle evlenmiş, çoluk çocuğa karışmıştı.
Gözlerinden bir damla yaş daha damladı kurumuş, bitmiş ellerine. Ellerine baktı, bir zamanlar ellerinin, elerini tuttuğunu hayal edip, her gün saatlerce ellerini seyrederdi. Birlikte o Akçay kordonunda el ele nasılda gezmişlerdi Sarıkız heykeli önünde ne resimler çekilmişlerdi. En çok da saçlarının dökülmesine üzülüyordu. Çünkü sevdiği Sami si öpmüş, koklamıştı onları. Her bir tanesi koptuğunda, kalbine bir ok daha saplanıyordu. Kalbi yine sızlamaya başlamıştı. Belki sevdiği Sami si yanında olsa, kalbi bu kadar yorulup, veda etmezdi yaşama. Zaten artık ölüm umurunda değildi Yeter in. Sevdiğinden Sami sinden ayrı yaşamanın ölümden ne farkı vardı ki.
Sami si aklına geldi keşke keşke yanımda olsa dedi. Son bir kez elini tutsa yeterdi. Gözlerini son bir kez öpse, rahatça ebediyen gözlerini kapatabilirdi artık. Gözleri pınar gibi çağlamaya başladı. Sevdiğini Sami sini son bir kez göremeden ölmek istemiyordu. Ufak da olsa ondan bir hatırasını almadan bu dünyadan göçmek istemiyordu. Sami, kim bilir kiminle beraberdi? Kendi, sevgi dolu kalbini kimseyle paylaşmayı düşünmemişti bile ama acaba o paylaşmış mıydı? Onun sevgisini silmiş atmış mıydı acaba kalbinden? İçi birden nefretle doldu. Üstüne büyük bir ağırlık çöktü. Onu düşündükçe her dakikasının zehir olması artık çok daha ağır geliyordu Yeter in. Ölmek istedi, artık yaşamak istemiyordu bu dünyada. Ama sevdiğinden Sami sinden bir hatıra almadan ölmeyeceğine and içmişti.
Tekrar gözlerini açtı. Kim bilir belki de sevdiği Sami si onu unutmuştu. Bu düşünceler içinde daldı. Birden babası girdi odaya, kızına kalp nakli için bir gönüllü bulduklarını müjdeleyecekti. Fakat Yeter çoktan uykuya dalmıştı.
Bir meleği andıran masum yüzü, sevdiğinin özleminden sırılsıklamdı.
O gece biri gözlerini dünyaya kapadı, Yeter ameliyata alındı. Tekleyen ve
görevini yerine getirmeyen kalbi değiştirilmişti. Bir hafta sonra tekrar gözlerini
açtı dünyaya Yeter. Ama dünya daha farklı geldi ona. Sanki bir şeyler eksikti.
Aradan aylar geçmiş Yeter artık iyice iyileşmişti. Ama içindeki burukluğu bir
türlü atamıyordu. Sevdiği Sami si aklına gelince kalbi eskisinden daha çok sızlıyordu. Bir kere, bir kere görebilsem diye mırıldandı. Kalbi yine sızlamaya başlamıştı. Yeni kalbi onu iyileştirmişti ama nedense her gece aniden hızlanıyor, onu uykusundan uyandırıyor ve sanki yerinden çıkacakmış gibi atmaya başlıyordu. Yeter bir anlam veremediği bu durumu doktora anlatmıştı ama
ameliyatı kolay değildi, bir aya kalmadan geçer demişti.
Aylar geçmişti ama hâlâ aynıydı durum. Çiçeklerinin yanına gitti. Her gün
onlarla saatlerce dertleşiyor, zaman zaman ağlıyordu onlara. En çok kan
kırmızısı gülünü seviyordu. Çünkü kırmızı gülün onun için yeri apayrı idi.
O da Yeter ile beraber gülüyor, onunla beraber ağlıyordu. Onu sevdiği gibi
görüyordu Yeter de gülünü sevdiğini ilk gördüğünde ona hediye edeceğine
dair yemin etmişti. Başka türlü paylaşamazdı gülünü kimseyle.
Kapı çaldı aniden. Kapıyı açtı ama kimse yoktu. Gözü yerdeki beyaz zarfa ilişti.
Yavaşça eğilip zarfı yerden aldı. Birden kalbi deli gibi atmaya başladı. Ne
olduğunu anlayamıyordu. Zarfın üzerinde ne bir isim, ne bir adres vardı.
Zarfı açtı, içinden beyaz bir kâğıda yazılmış bir mektup çıktı. Kalbi daha hızlı
atmaya başladı. Onun kokusu vardı kâğıt ta. Evet, Sami nin onun kokusu vardı.
Yıllar yılı özlemini çektiği, yanında olabilmek için canını bile verebileceği
sevdiğinin kokusu vardı mektupta. Başı dönmeye başladı. Koltuğuna geçip
oturdu yavaşça. Kâğıdı açtı ve elleri titreyerek okumaya başladı.
"Sevgilim, canım Yeter im senden ayrıldıktan sonra, bir kalbe iki sevginin sığmayacağını bildiğimden dolayı, ne bir kimseyi sevebildim, nede kimseye bakabildim. Her günüm diğerinden daha zor geçti, çünkü her gün özlemin daha da artıyordu.
Sana kitapları dolduracak kadar şiirler, öyküler yazdım. Her biri diğerinden daha da hüzünlüydü. Yazdım, okudum, ağladım. Her gün yazdım, her gün okudum, senelerce ağladım. Her gece seni düşündüm sabahlara kadar, her gece senin yanında olmayı istedim her gece sensizliğe lanet ettim, uykuları haram ettim kendime, sensiz olmanın acısını gözlerimden çıkardım bir gün her şeyi değiştirecek bir fırsat çıktı önüme. Bunu fırsatı değerlendirmeyip, kendime haksızlık edemezdim ve değerlendirdim. Senden çok uzaklara gittim, belki seni unuturum diye. Ama tam tersi oldu seni daha çok özlüyorum artık.
Senden çok uzaklardayım belki ama yine de seni görmek için uzaklardan
gelebiliyorum. Hem de her gece. Seni seviyor, seyrediyor ve eğilip sen uyurken
yanağına bir öpücük konduruyorum. Bazen gözlerini açıp bakıyorsun, geldiğimi
bildiğini sanıyorum ama yine o tatlı uykuna geri dönüyorsun. Yarın birbirimizi
sevmemizin üçüncü senesi. Hep ben geldim şimdiye kadar senin yanına, yarın da
sen gel olur mu sevgilim biricik Yeter im. Ha, unutmadan, sana hep sözünü ettiğim, kalbime iyi bak olur mu? Çünkü gözyaşlarımla, adını yazdım ona. Seni senden bile çok seven bir sevgi var kalbinin içinde unutma. Kırmızı gülü de unutma olur mu?
Kolundaki beninden öpüyorum, sende yeşil gözlerimden öper misin sevgilim canım Yeter im.
Ne derdin beni yine öyle hatırla GICIK derdin GICIĞIN seninle hep seninle.
Seni Seviyorum, yanıma gelinceye kadar da hep ama hep seveceğim...
Sami Arlan..
YORUMLAR
Henüz yorum yapılmamış.