“…Tarafımdan size bir yol gösterici (peygamber) gelir de kim ona uyarsa, onlar için herhangi bir korku yoktur, onlar üzülmeyeceklerdir.” (Bakara 37)

Âdem’in ilk öğreticisi, Allah Teâlâ’dır. Ondan sonra da Âdem soyuna peygamberlik (doğrudan vekillik) vererek, vahi görevlisi Cebrail yoluyla, istikametini (Hidayet) koruması için insanı uyardı ve ilahi kitaplarıyla bütün zamanlar boyunca destekledi.

İnsan, ilk yaşam bölgesi Dünyaya, şeytanın insafına terk edilmiş, sahipsiz, garip, kaderiyle baş başa bırakılmış bir varlık olarak gönderilmedi. İnsana ‘şah damarından yakın’ olan Allah Teâlâ, Cebrail’i, hidayet önderi olarak atadığı Peygamberlere gönderdi; Cebrail, varlığı, varlığın insanla ilişkisini, bir arada nasıl yaşanacağını, şeytandan nasıl sakınılacağını, nasıl ibadet edileceğini ve Allah Teâlâ ile ilişkinin nasıl korunacağını, öğretti.

Allah Teâlâ’nın doğrudan desteklediği son Peygamber Hazreti Muhammed (sav)’dir. Kur’an-ı Kerim ise, Allah Teâlâ’nın, Âdem’den beri insan soyuna gönderdiği İlahi bilgileri ve emirleri bir araya toplayan kitabıdır. Kutsaldır. Hidayet kaynağı olarak dünya sona erene kadar Allah Teâlâ tarafından korunacaktır.

Sonuç: Kur’an-ı Kerim, okunmadan, üzerinde düşünülmeden, Allah Teâlâ yeterince bilinmez ve hakkıyla kulluk yapılmaz. Haliyle istikamet de korunamaz. Günümüzde Müslümanlar, Allah Teâlâ’nın Hidayet kaynağı Kur’an-ı Kerim’le ilişkisini azalttılar. Maddi imkânların artmasına karşın, herkeste huzursuzluk, korku, gelecek endişesi çoğaldı (Gaflet ve dalalet). Nedeni, hidayet kaynağı Kur’an-ı Kerim’den uzaklaşmak, şeytanın etkisine açık hâle gelmektir. Herkes için vakit azalıyor! Yol yakınken gaflet uykusundan uyanmak ve Hidayete tabi olmak gerekir. Derin üzüntülere düşmemek için şunu hatırdan çıkarmamak lazımdır: Devlet; cennete ulaşmaktır ‘Kimin gafleti uzadı, onun devletine ulaşması zorlaştı!’

M.Talât Uzunyaylalı