Kayalıktan aşağı uygarlık

• 11 Nisan 2019 Perşembe 17:00:25

Kayalıktan aşağı uygarlık
Odacı getirdiği evrakı teslim ettikten sonra ve aşağı kata dönerken boş bardakları da iki elinde kayalık ederek topladı. Acemi bir şoför gibi kendini sürüyordu şimdi. Lavabodan, boş, rahat dönen ben görünce çaycıyı duvara yaslanarak çekildim yoldan. Çaycı değmesin yağlı boya diyerek uyarıyordu beni. Bünyemizde beynimiz bedenimizin sürücüsüydü, sürüyordu benliğimizi. Başımızdaki yöneticide hepimizi sürüyordu bir nevi. Çünkü inadımızla ön yargılarımızı sanki yük taşır gibi deviriyorduk olmadık zamanda. Yöneticimizde giriş çıkış önlemlerini sıklaştırarak ön yargılarımızı benliğimize iyice kılık kıyafetlerimizin resmiyetinde kipleştiriyordu. Memurduk. İşçilerimizin yükü daha ağırdı onların önyargıları daha ağır yüktü. Masama vardım. Oturdum bilgisayarın başına bana düşen görev var mı diye elektronik belge yönetim sistemimi sırayla kontrol ettikten sonra durdum. Çünkü boşa çıkmıştım. Genelde bu durumda önyargılarımız devirirdik ve akşam haberlerde de liderlerimiz hesap verirdi. Ben ise önyargılarımı kimseye devirmeden kendi düşünce boşluğumda çocukluğumdaki kuzu dana otlatırken çıktığım kayalıkların hatırasında beyaz kâğıda uçururdum. Sihir ederim bir nevi. Arada bana uçak döner, tren döner, gemi döner ve araba döner. Biner gezerim. Ben böyle düşünürüm. Oysa önyargılarını uçuramayan arkadaşlarım en pahalı arabaları internetten inceler dururlar. Ve bizi süren yöneticilerimize ve bizi konuşan liderlerimize karşı asıl nasıl sürülürmüş iddiasını araçlarıyla trafikte sergilemekten büyük keyif alırlar. Trafikte keyiflerinin demlendiği anlarda bir birlerine korna çaldıkları andadır. Benimde fikir edindiğim anlar bu anlardı. Arkadaşlarıma karşı. Dediğim gibi benimde çocukluğum kayalıklarda geçti çoğu işimi bende kayalıktan iner gibi kayalığı bir nevi taşır gibi işimi görürüm ama düşünmeden de edemem. Çünkü ben pek konuşmam düşünürüm. Çokça dururum yani.
Çok düşünen ve çok duran benimde şu anda bisikletim bile yok. Yayayım.