"Yalnız sana ibadet eder yalnız senden yardım isteriz." (Fatiha 5)

Yaratılanlar kendilerine ve diğer varlıklara sahip çıkamazlar. Varlığın tek sahibi Allah Teâlâ’dır. Varlık, münhasıran insan, sadece Allah Teâlâ’ya ibadet ederek şükrünü gösterebilir. Var olmanın, hele insan olarak var olmanın bedeli, hiçbir maddi ve manevi karşılıkla ödenemeyecek kadar büyüktür.

Allah Teâlâ, insanların ibadetlerini, sayılamayacak nimetlerine, engin ihsanlarına bir karşılık olarak, rahmaniyeti ve rahimiyeti nedeniyle, kabul etmektedir. İbadet ise; yaratılanın, yaratana karşı, şuurunda olarak, bazı tutum ve davranışlarla teşekkür etmesidir. (Namaz, oruç, zekât vb.) Sebeplerle iş görenin Allah Teâlâ olduğunu bilip her hâl ve şartta, ‘sadece sana kulluk ederiz’, demelidir. İbadette, nihayet insanın aczini itirafı ve Allah Teâlâ’yı yüceltmesi vardır. İsteme fiili de zaten bu bilinçten sonra ortaya çıkabilir ancak.

Sonuç: İnsan, diğer tüm varlıklar gibi, yardıma muhtaç olarak yaratılmıştır. Hâliyle her varlık gibi, insanın da yardıma ihtiyacı vardır. İbadetimizi Allah Teâlâ için yaptığımız gibi, isteyeceklerimizi de yine Allah Teâlâ’dan istemeliyiz.