KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
- 459 Okunma
- 1 Yorum
- 0 Beğeni
Meleğe Çökmüş Ateş
O an sana orada özür dilemek bir an bile olsun içimden gelmedi. Tek bir zerrem bile bunu yapmaya itmedi kendini. Bedenimin içindeki hayvanı zaptetmekte öyle zorlandım ki. Çığlık atmamak için, yüzüne kusmamak için, kollarını üzerimden hışımla itmemek için öyle zor dayandım ki. Kalbimden çıkarak tüm damarlarımdan yayılan kanımdaydı nefretim. Ve senin yalanlarından daha sağlamdı benliğim. Benliğin, kontrolden çıkmış bir makine gibi. Zarar, ziyan, soğuk. Yine de acıdı bu vicdan sana. Her şeyiyle, her şeyine acıdı.
Ya bu insanların hepsi mantığını yitirmiş ya da ben aklımın dibini sıyırıyorum. Bu masumiyete kin yüklediniz. Bu bedenin seyrini şaşırttınız ve bu aklın, feleği meleği kalmadı. Göz bebeklerinize bakmaya korkuyorum çünkü ardından ruhunuza açılan kapının ardını biliyorum. Çöplüksünüz, ve de göçmüşsünüz. Ben böylesine bir karanlığı başka hiçbir çağda görmedim.
Cümle alemin duyması büyük bir sorundu. Peki ya ben? Benim duymuş olabileceğim kuruş aklının sınırlarından hiç geçti mi?
Benim görmüş olabileceğim? 4 yıldan uzunca gerçekliğime ve masumiyetime öyle bir çöktün ki. Bir kömür gibi. Kara. Yanıyorsun yıllardır alev alev. Her şeyimi sorgulayan aklımı körüklüyorsun. Bu gerçek bana ağırdı. Sen hep sana üflediğim toz tanelerine bağırdın. Yalvarıyorum sana dilini kes! Fatih’in kılıcına toprak attırırsın. Kestiğin her parça kapanmayan bir yara. Her sözün hafızamı deşiyor anlasana.
İnsana en büyük zararı yakınları verir. Kendinize dair en büyük kayıpların katili, o her gün yüzüne baktığınız insanlardır. Ağır kayıplar, yüzüne güldüğünüz her insana gülümseyişinizle verdiğiniz fırsatlardan doğar. İlk masumiyetim. Sonra hevesim, iyimserliğim, inancım, umudum, ışığım, mantığım, güler yüzüm, neşem, endişem, sevgim, sesim, hayalim... Hepsi siz rezillere kurban gitti. Geriye kalan ben... Ah, geriye kalan ben. Benden geriye kalanla dokuz köyü ateşe vereceğim. Beni gözlerinizin içiyle korkuttunuz. Şimdi geriye kalan benden korkunuz. Bu kız akıllandı. Gözlerini dünyaya, annesinin karnından yeniden doğmuşcasına açtı.
En büyük teşekkür, siz kalbi soğuklara. En büyük teşekkür, siz biricik katillerime. Şuan bu satırlar yazılıyorsa sizin sayenizde.
YORUMLAR
Kor kızılı bu. Tutulası mı? Değil. Fakat bu şafak alacasının cesaretiyle, yapabiliyorum. Anlatmak su serpmek gibi. Bazı yangınları çoğaltan sudur biliyorum. Bu yüzden kızıl kor avucumda, susuyorum. Anlıyorum demekse ateşi karıştırmak olacak. Yine de yapıyorum...
