İnsanız işte;
Bazen yaşadıklarımızdan ve yaşananlardan ders alırız,Kendimizi hatalardan korumaya çalışırız. Bazende görürüz,dinleriz,güzel bir masaldı deriz.
Aşagıda anlatacağımız bu kıssa ya da hikaye gibi;

HELİKOPTERLİ ADAM

Günün birinde bir ülkede bir vatandaş sel sularına maruz kalır.Adamcağız sığınacak korunacak bir yer arıyor ve çevre göre biraz yüksekçe bir yer bulup bir yardım gelir umuduyla orada beklemeye başlıyor.Derken o sırada oraya yakın bir yerde oturan varlıklı bir adam özel helikopteriyle oradan geçerken aşağıdaki zor durumda olan vatandaşı görür,kurtarmakla kurtarmamak arasında bocalar
Vicdani duyguları daha ağır basar ve adamı kurtarmaya karar verir,ama adamın ayağına bağ
Olacağı endişesini de içinden atamaz.Varlıklı adam helikopterini adamın bulunduğu tepeye doğru
Yönlendirir.Adama doğru bir ip atarlar adamcağız belki birkaç saat sonra sulara gömülüp gidecekken
Atılan bu ip ona cankurtaran simidi gibidir.İpe sevinç ve ümit içinde minnetle sarılır.Varlıklı adam onun ipe tutunduğunu görünce helikopteri harekete geçirir ,bir müddet helikopter bu halde yol alır
adam ipin ucunda yorulsa da yaşama sevinci içinde ipe sıkıca sarılmaktadır.
Sel bölgesinden uzaklaşınca varlıklı adam artık ipin ucundaki vatandaşı kurtardığını,yere bırakabileceğini düşünür ve biraz alçalıp ipi kestirir ve yoluna devam eder.İpin ucundaki vatandaş ne olup bittiğini pek anlamadan yüksek bir mesafeden yere çakılır,adam ölmez ama aklının başına
Sağlığının yerine gelebilmesi için aylar ve yıllar geçmesi gerekir.Üstelik helikopterli adam İyilik yaptığına emin uzaklaşıp gider.Aşağıya bırakılan adam ise ipi tuttuğuna pişman,helikopterlinin yaptığına hayret ederek kalakalır.
Varlıklı şahıs iyilik yapmış ama tereddüt ve endişe ile, kurtarılan adam ise hayatta ama uzun süre sonra sağlığına kavuşabilecektir.İyilik böyle mi yapılmalıydı? Ya da o sözdeki gibi “Geçme namert köprüsünden koy götürsün sel seni,yatma kaypak kaya gölgesinde bırak yesin aslan seni”sözü bu sözün ne kadar doğru olduğunu ispatlıyor.
.