Üniversite sınavların kaydının yapıldığı bu dönemde benzer süreçte olanların dikkatli olmaları gerektiğini düşündüğüm bir konu.


amacına ulaşmış çok güzel bir anlatım

teşekkürler kendi adıma (:

Ben bu yazıyı bu dönemde ilgili yaşlarda ve üniversite öncesi ve üniversiteye gitmeme kararı alan yiğenlerime bir göndereyim..
her zamanki gibi güzel bir yazıydı hocam.
teşekkür ederim..
saygı ve huzurla..

son kırk yılın problemi. Çözümü ranttan dolayı istenmeyen tercihler vb. Ve çözülmeyen devasa problemin ezdiği bireyler. Ailelerin kapitalizmin doruklarına çocuklarını oturtmaları en çok ailelerin hatası mı yoksa sistemin mi ya da sistemi alkışlarla oy’larla erk’e getiren bireylerin birleşiminden oluşan toplumun mu...

yumurta tavuk tartışması gibi

tebrikler

ersinbaşeğmez tarafından 6/8/2020 3:59:46 PM zamanında düzenlenmiştir.

Çevremizde bu tarzdan olaylarla eğitim hayatı boyunca her daim karşılaşmışımdır şükür ki çocuklarım ne istedilerse kendi tercihleri doğrultusunda eğitim görüyorlar

Gelecek nesillere iyi bir miras bırakabilmenin en iyi yöntemi eğitim olmakla birlikte ne yazık ki ülkemiz henüz cumhuriyetimizin ilk kuruluş felsefesinde ki eğitim müfredatından hızla uzaklaşarak yarış atı modeline geçmiştir

parasız olması gereken eğitim ara sokaklara kadar her yerde rastlayacağımız bir ticarethane tabelalarından ibaret olmuştur dersek yanılmış sayılmayız

Hal böyle olunca gemisini kurtaran kaptan hesabı, çıkarcı, kendinden başka kimseyi düşünmeyen bireyci yani Narsist bir durumla karşı karşıya kalmış durumdayız

Şimdi diyorum ki bir babayiğit çıksa şu işe kafa yorsa şu eğitim sistemini kökünden değiştirsek diyorum ben;)) ne güzel olurdu demi hocam

Zaten o kadar güzel bir öykü ki olayı tüm çıplaklığı ile anlatmışsınız
burada tüm sözler aciz kalmakta
kutluyorum yürekten
nice saygılarımla Serap ÖĞRETMENİM

Yine faydalı, uyarıcı güzel bir emek...

Duyarlı yüreğine içten tebriklerimle Serap hanım, selam ve sevgimle

Dile getirdiğiniz konuyu Lise II. Sınıfa geçtiğimde yaşadım. O yıllarda lise 2. Sınıfta ya Fen ya da Edebiyat bölümünü seçiyordunuz. Ancak bu seçimi tabii ki siz değil veliniz yapıyordu. Ben dilekçemi Edebiyat bölümü için yazdığım halde babamın ''Edebiyatçı olup da açlıktan sürünmek mi istiyorsun. Derhal o dilekçeyi yırt ve fen bölümüne yaz dilekçeni'' demesi üzerine ben de fen bölümüne yazdım dilekçeyi. Bunun sonucu olarak da üç yıllık liseyi 5 yılda ancak bitirebildim. Liseyi bitirdiğimde ise tilki dönüp dolaşıp kürkçü dükkanına dönmüştü zira elde ettiğim puanla ne tıp ne mühendislik okuyabilirdim. Puanım ancak Edebiyat Fakültesi Tarih bölümüne tutuyordu: Çok şükür ki öğretmenlik öteden beri hayallerimdeki meslekti. Şükürler olsun ki Edebiyat Fakültesine girmiştim ama babamın dediği gibi aç kalmadım hiç.

Selam ve saygılar.

Öğretmenim, yazının başlığında bir sorun var galiba...

Bir aile dostumuzun iki oğlu vardı. Büyük olan üniversite okumamıştı, belki de bu nedenle aile bu isteğinin tümünü küçük olan erkek çocuğa yüklemişti. Küçük olan çocuk da bunun farkında olduğu için sınav gününe kadar canla başla çalışmıştı. Tabii not ortalaması oldukça fazla bölümler isteniyordu ve aile gayet emindi çocuğun bunu başaracağından. Sınavdan bir kaç gün sonra o aile ile görüştüğümüzde henüz sınavın başladığı saatlerde çocuğun bayıldığını ve hastaneye kaldırıldığını öğrendik. Bayılma nedeni aşırı stres, uykusuz çalışmayla geçen geceler ve ailenin beklentisini karşılayamama korkusu.

Yazını okuyunca bu olay geldi aklıma birden. Çocuklara ister bölüm, ister büyük başarı konusunda baskı ve zorlama olması çok yanlış. Çocuklar kendileri karar verebilmeli kendi hayatlarıyla ilgili bazı konularda. Ya da ailelerin bir zahmet sorması gerek kendisi ne istiyor diye. Aşırı baskı ve stres ise çocukları mahvediyor.
Artık bir noktadan sonra, yazında da belirttiğin gibi çocuk sadece anne babası mutlu olsun diye istemeyerek de olsa onların istediği bir bölüme yönelebiliyor.
Hatta kimi zaman da üniversite söz konusu olduğunda aile bireyleri zamanında kendi istedikleri ama gerçekleştiremedikleri mesleklerde çocuklarını görmek istiyor galiba.

Hiç istemediği bir bölümde işkence gibi zorla okuduktan ve o meslekle ilgili işlerde mutlu olamadıktan sonra nasıl bir verim beklenebilir ki

Çok faydalı bir konu, teşekkürler böyle bir konuyu yazıya döktüğün için sevgili öğretmenim.

Umarım güne gelir bu yazı, çünkü bu tarz yazılar ne kadar çok kişiye ulaşırsa o kadar iyi.

Sevgilerimle

Memuriyete girdiğim ilk yıl yine o da yeni başlayan bir avukat arkadaşım vardı
Birgün dediki
Keşke Türkiye ikiye bölünse de babama pasaport vermeseler ve bu tarafa gelemese
Ben bu cümlenin altında siyasi bir neden aradığım için kızdım
Neden öyle söylüyorsun dediğimde
Ben öğretmen olmak istedim babamın zoruyla avukat oldum
Mutlu değilim onun yüzünden kendisini görmek istemiyorum demişti
Öyleki Türkiyenin ikiye bölünmesini isteyecek kadar mutsuz

Maalesef yanlış iş ve eş seçimi ki meslek seçiminin başlangıcı da üniversiden geçiyor dolayısıyla istemeden yapılan seçimler insanı ömür boyu mutsuz ediyor. Bu karara en azından ana babaların müdahale etmemesi gerekir ama maalesef ne yazsak ne söylesek faydasız yine ediyorlar.

Geneli ilgilendiren bir konu umarım okuyan birkaç ana babanın sabit fikrini değiştirmeye etkisi olur. Gönlünüze kaleminize sağlık sevgiyle kalın...

güzel bir örnek iyi bir hatıra
örnek alınması gerekilen bir hikaye
toplumumuzun acı ama gerçek olan durumu
hepimiz aynı dertteyiz bizde çocukların ne olmayı istedikleri değil bizim hangi mesleği seçmesi isteğimiz
işte bu yüzden başarılı olması beklenen bir sürü gencimiz vasat durumda kalarak zayi olmakta ve bu yüzden kaybettiğimiz başarılı çocuğumuzun yanında kaybettiğimiz onca zaman ve servet
her şeyden önemlisi hayata bağlılıklarını sorgulamaya başlayan çocuklarımız
yazık etmeyelim çocuklarımıza yazık etmeyelim geleceğimize