0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
591
Okunma
Hafif bir yorgunluğun verdiği huzuru yaşıyorum kış masalı gibi kar gibi birikmiş benden
Üşüyorum
Üstelik üşüyen bedenim değil
Ruhsuzluğum
Duygusuzluğum
Kimsesizliğim
Anlam veremediğim duygular anlamlandıramadığım yaşamlar gibi bende birikmiş
İnsanın dertleri kar birikintisi gibi mi oluyor
Sanırsam
çünkü bazıların günübirlik erir gider.Ama bazıların Everest tepesi gibi ağrı dağı gibi Sonsuz ama yine bir umut beslendiğini düşünüyorum
şahsımca bazı insanların hayatları da böyle çünkü bunun başka bir izahı olamaz
Belki o yüzden Allah bazı insanların mutluluğunu hep erteliyor gibi geliyor bana.
kim bilir sonuçta insan oğlunun mutluluğu değil de mutsuzluğu söz konusu olma yok mu
kim bilir ?
