Uzun uzun yorum yapmak istiyorum ama o kadar yoğun günler geçiriyorum ki harfler rakam olarak uçuşuyor gözümün önünden :)

Sadece yazmaya devam diyorum...

Sevgiyle ve kalemle kal tabii.

Yazmanın peşin sıra kelimelerden cesetler sürüklemek olduğunu anlamak bile vazgeçiremiyor kalemi...

Sevgilerimle...

Bazen yoruluruz...Hayat hangimizi yormuyor ki. Ya da zaman zaman kırılabiliriz de.
Ben her şeyin dışarıya yansıtılmaması taraftarı oldum her zaman. İnsanlar burada herkesi sadece yansıttığı kadarıyla tanıyabilir ama gerçek yaşamlarımız var bir de. ..

Senin acele etme huyun var. Bu huyundan vazgeçtiğinde birçok şey de oturacak yerine.
Mola vermek isteyebilirsin şayet gerçekten istediğin bu ise. O zaman hiç buraya yazmana da gerek yok.
Gider dinlenir ve dönersin.
Buraya sık sık ara veriyorum diye yazarak ara vermediğinde ise, bu artık inanılırlığını kaybeder kuşum.

Ara vermek gerçekten isterse kişi, verir. Ben mesela senin yine ara vermeyeceğini biliyordum.
Çünkü bu sürekli tekrarlanıyor. Biliyorsun bazen seninle bu konuda konuşuyorum. Hayatının merkezine alacağın şeyleri ve kişileri iyi seç. Doğru olduğuna inandığın bir karar verdiğinde ve emin isen bunu uygula.

Bu konuda konuşacak çok şey var ama özetledim.
Çünkü ne söylesem de henüz değişen birşey yok canım.

Sevgilerimle

Yazmak güzeldir.
Çoğu zaman konuşmaktan çok daha güzeldir.İçimizi dökeriz kendimize .İçimizi okuruz kalemin yazdıklarından kendimize bakarız açılan o pencereden.
----Yine mi ? diye sormak bir tekrarı vurgulsa da aynı zamanda "böyle yapma "bunu tekrarlama" "başka bir çözüm bulunsa" gibi üstü örtülü cümlelere de ev sahipliği yapar aslında.

Kırılalım ama kırmayalım hele ki bir bilet alıp kalemi kör hiç bırakmayalım.

Saygımla.