KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
Yürekte iz bırakan ışık
Sene 1963 Kartal orta okulu üçüncü sınıf öğrencisiyim.
Okulumun bir adı yok, çünkü o zaman Kartal’da bir ilk okul, bir de orta okul var.
Tarih çoğrrafya öğretmenimiz Naz’miye hanım Pendik lisesine tayin oldu
Derslerimiz boş geçiyor. Sınıfın hali malum curcuna.
Günlerden pazartesi dersimiz tarih sınıf yine gürültü halinde, tebeşirle havada uçuşuyor.
Aniden kapı açıldı içeriye Neriman Köksal gibi alımlı bir bayan girdi
Siyah bir eşten önlük giymiş sarı saçları omuzlarında ve dalgalı.
Ön sıralardan birine yaslandısessizce sınıfı seyretti.
Çocuklar yerlerine oturmuş büyük bir şaşkınlıkla hocaya A Birden tahtaya yöneldi, tebeşirli eline aldı yüzü bize dönük
Adım Fikriye Sunuhi arsan, Yen’i tarih öğretmeniyim.
Bana hocam dememenizi rica ederim hoca camide burası okul bana öğretmenim diyeceksiniz dedi
Yerlerdeki tebeşir kırıntılarını göstererek
Bunlar sizin babalarınızın çalışarak, alın teri dökerek kazandığı vergilerle alınıyor
Sizlerde bunları heba ediyorsunuz yazık değil mi? Dedi.
Sekiz yıllık talebelik hayatımda soy adını öğrendiğim tek öğretmenimdi Fikriye Sunuhi arsan
Ve ilk öğtetmenimdi bağırıp çağırmadan sınıfı sükunete kavuşturan.
Ve devamla çocuklar bundan sonra dersimizin ilk on dakikasını sizleri hayata hazırlamaya ayıracağım dedi
Merdivenden inerken ve çıkarken hangi yönü kullanacağımızdan, telefonla konuşurken
Nasıl davranacağımızdan, ellerimizin temizliğine, büyüklerimizle olan iletişimimizde nelere dikkat edeceğimizden,konuşurken nasıl sestonunu hangi durumlarda nasıl kullanacağımızdan
Tut hayatın içinde iyiye güzele doğruya giden yolara nasıl ilerleyeceğimizi
Her ders sırayla işlemeye başladık..
Hayatımda yer eden bu güzel insanı o kadar çok sevmiştim ki
Tarih derslerini daha çok sevmeye ve gününü iple çekmeye başladım
İşte mesleğinin bilincinde idealist bir vatan perverdi Fikriye öğretmenim
Torun torba sahibi oldum ama bir tek onu unutamıyorum
Yaşıyorsa ki hiç sanmam yolu nurlu yol olsun, rahmete yürüdüyse mekanı cennet
Hazreti Muhammet komşusu olsun
Güler Elmalı
YORUMLAR
bir iz varsa gönülde yatan, yatıranın kıymetindendir
her ne görev yaparsak yapalım, ehlince ilmince yapmak birincil vazifemiz addedersek eğer, başarı yakındır.
Başarı eşittir mutlu son.
Yazı gibi
tebrikler
saygılarımla
Çok çok naif bir anlatım. O günlere o hocaya hasretlenme, anma.
Ben de çok giderim geçmişe, belki yaştan belki yaşadıklarımızdan. Anı torbası doldukça doluyor.
Çok güzeldi
Tebrik ve saygılarımla
Öğrencinin gönlüne dolan öğretmen, öğrencisinden daha uzun ömür yaşar.
Özünde insanlık değerleri olan yazınızı, saygı duyarak okudum...
Bir emekli öğretmen tanıdığım var, eşi ile birlikte ikisi de öğretmen;
baba olmuş, oğlunu doktor yetiştirmiş ve şimdi kendisine ve eşine merhaba derken,
doktor babası, doktor anası öğretmen diye hîtab ediyorum...
Yaşamak, yaşatılanın gönlünde kurduğu tahtın sağlamlığı kadardır.
Sağlıkla kal, Güler Elmalı... Minos
kadiryeter Şubat,2019 TRABZON.
w.edebiyatdefteri.com/yazioku.asp?id=180646
Minos
Keşke bu örnekler çok olsa
