O kadar maske takmış insan vardır ki çevrenizde, size değer verir gibi yapıp koparıverirler can damarınızı… Bunlar çok zekidir ama merhametsizdir, her yol vardır bu yolsuzlarda. Hayatta asla kendi yolunu bulamamış, mutsuz ve aşırı bencildirler. Hep almayı bilirler, hep sorgularlar, ve hep hayatı dalgaya alırlar… Ve ne yazık ki gerçek seven tertemiz kalpleri de üzerler. Kendileri hep iyidir, sen hep kötü hep haksızsındır.Seni bir kuyunun içine atar ve sen o kuyuda can çekişirken elinden tutmak yerine birde üzerine toprak atar bu insanlar.
Robota benzer böyle insanlar, mekaniktir kalp taşımazlar. Bir robotun; eli, kolu, kalbi olmak gibi, böyle insanlarla yaşamak. Hep yarı ,felçli yarı mutsuz. En zayıfını seçerler belgesellerdeki aslanın en ufak avı seçtiği gibi…Tutarlar ve dişlerini geçirirler hiç acımadan…
Ve biz bu şeytanlara aşık olur yanmayı bile göze alırız. Sevdiğimiz yaksın deriz.Seven kıyamaz ki? Seven aldatamaz ki? Seven senden vazgeçemez ki?....
Ben böyle bir insanın kölesi olmuşken, sevip sevilmek nedir bilmezken ‘’BUGÜN SEVİLMEYE BAŞLADIM’’
Kul sıkışmayınca Hızır yetişmezmiş’ bu söze hep inanırım veya ‘’kimsenin ahı kimsede kalmaz’’insanlar yaptıklarının cezasını hem bu dünyada hem de öbür dünyada çekecekler. İşte o zaman o kalpleri atmaya başlayacak, vicdan devreye girecek ve o zaman çok geç olacak…
Sevmeye geç kalıp sevilmeye muhtaç zavallı asalaklar olarak ölecekler ve o zaman onlar için canını veren insanları asla bulamayacaklar…
O insanlarda artık robotlar…..