Aynanın karşısında durdu. Uzun uzun baktı kendine.

Saçlarına..
Beyazları gün geçtikçe çoğalıyordu. Eskisi kadar gür olmasa da halâ güzel görünüyordu saçları..

Parmak uçları aynada ki yüzüne dokundu.
Kaşlarına..
Gözlerine dokundu..
Göz kenarlarında ki çizgiler henüz çok belli olmasa da yavaş yavaş kendini göstermeye başlamışlardı..

Seneler artık onu da yoruyordu. Yıllar ona uzun süre iyi davransa da artık yoruluyordu..

Dudakları hafifçe gülümsedi.
En son ne zaman kahkaha atmıştı,
En son ne zaman öpmüştü sevdiğini,
En son ne zaman "seni seviyorum" cümlesi çıkmıştı dudaklarından..
Gülümsedi..
Ne önemi vardı ki..

Saçları ağır gelmeye başlamıştı. Kestirmeye de kıyamıyordu, uzun seviyordu..
Derin bir nefes aldı.
Gözbebeklerine takılı kaldı gözleri
Öylece baktı..baktı..baktı

Cevapsız sorular ardı sıra dizildi. O aynada ki yüze sordu..
Aynada ki gözler sessizce onun gözlerine baktı,
Biliyorsun tüm cevapları der gibi..

Derin bir nefes aldı.. aldığı nefes yetmedi..Omuzlarından aşağı dökülen saçlarını toplarken
yağmurun sesini duyuyordu..

Ve dilinde bir şarkı :

" aynanin karşısına geç yüzüne bak benim için
.......
yüreğin ellerinde öylece kal benim için."

"Arzu Kılınç"