DERKEN,,, DERLERKEN:
Araştır karıştır harmanla. Nere de, nasıl, neden niçin. Nasıl soru bu. Var mı daha ötesi. Aha geldik aha gidiyoruz. Binmişiz bu alamete; gidiyoruz kıyamete. Yazın derler de kazın demezler. Kazmak mı yoksa kazımak mı? O kadar kolay mı? Laflamakla yürümüyor gemi. Yürümekle bitmiyor yol. Sağa bak sola bakma. Yola bak yere bakma. Dikme dikilme. Övünme dövün me. Ya ne edek. Yapacak nem kaldı. İşte mesele; Çözüm çözülmek dedikleri bir kördüğüm.
Çek kılıcını vur çözülsün. Tam ortasına vur. Gördüğüm göremediğim, bildiğim bilemediğim dökülsün. Elimiz var dilimiz var. İlimiz var ilçemiz var “HELVACI” köyümüz var. Olanım aşkına vur ha vur. Abbas yolu aşmadan, şaşırmadan şaşmadan, taşırmadan taşmadan vur.
En iyisi ben benden başlarım. Kendimi taşlarım.
Çocukluğumu demiştim. Gençliğimi yemişim. Düver olmuş sürgü olmuşum. Almışım satmışım. Şapkayı atmış, tartımağı takmışım. Onu yeme bunu deme. Bunu uygulasaydım şimdi; ağaydım paşaydım. Yeter diyene olurum beter. Anlayana bu kadar yeter.
İki defa kaybettim, üçü de ederim. Kim ne derse desin.

--------------------Bunu söyler şunu derim.-------------------

------------------------BEN BİR NEFERİM-----------------------

Bunu söyler şunu derim.