YALAZ! YENİDEN
Merhaba Yalaz!
İçimde hiç sönmeyen ısrarla ilk günkü gibi parıldayan yazma hevesim...
Ne çok zaman geçmiş buraya gelmeyeli, sana uğramayalı, müziğimin sesini açıp gezdiğim diyarlardan klavyemin tuşlarına dokunmayalı...
Büyümek bu mu? Hiç sanmıyorum.
AH!
YALAZ!
Benim masumane yıllarım...
Liseli genç kızın hayatımın dönüm noktası dediği büyük gidiş. Dilinden dökülen iki hecenin sahiplerinden biri, ela gözlü dev kahramanına vedası, bu durumu kabullenemeyişi, hissettikleri...
Öte yandan hızla çarpmaya başlayan bir yürek macerası ama erken biteninden :)
Ne günlerdi... Ne yıllardı...
Adına zaman denilen şey sahiden bu mu?
O hızla akıp giderken bizden bizi götürmek zorunda mı? Bunu hiç anlamıyorum.
Ben mi? Evet büyüdüm.
Büyümemek için çırpına çırpına büyüdüm. Ama hep güldüm.
Gülünce acıların azalacağına inandırmıştın sen çünkü.
Biliyor musun hâlâ inanıyorum buna. Hâlâ en kötü olduğum zamanda bile avazım çıktığı kadar gülüyorum.
Şimdi yeniden, yıllar sonra bıraktığım yerden belki bıraktığım gibi olmaz ama yine müziğimin götürdüğü diyarlardan yazmak istiyorum. Bana, beni anlatır mısın?
YORUMLAR
Henüz yorum yapılmamış.