Hayat sesine benzeyen sesler, yüzüne benzeyen yüzler çıkardı karşıma. İyiyim dedim ya, hiç iyi değilim aslında.

Issız adam filminden söyleyişlerle başladım yazmaya. Issız bir adanın ortasından bakarken güneşe. Göl kıyısında bir kulübedeyim yahut. Al benisi olmayan katlanmış kumaşlar serili yerlere. Kahve kokusu sinmiş duvarlara. Masada içi boşaltılmış bir fincan. Hangi parmak uçları hangi dudaklara doğru taşıdı içindekileri merak etmiyorum. Yoksa merak ediyor muyum?

İçime söylemekten bıktıklarımı dışıma çıkarmanın yoluydu yazmak. İçime toprak atmak mıymış aslında? Kimleri neden gömüyor muşum içime? Aksimin yankısını duyumsuyorum karanlık duvarlarda.

Geçenlerde, bundan çok öncesiydi. Bir bankta oturuyorum. Denize mi bakıyordum? Belki gökyüzüne. Anlamlarımı dürtüyorum oturduğum halde. Kalkıp uzaklara ilerliyorum. Herkesin içinden geçip hızla varıyorum istediğim yere. Ahşap bir binadan içeri giriyorum. Soba usul usul yanıyor. Kocaman salonda bazı eşyalar. Tablolar asılmış duvarlara. Uzaktan sesler duyuluyor. Ahşap merdivenler gıcırdamadığı sürece sorun yok. Çünkü bu gıcırtılar birilerinin merdivenlerden yukarı çıktığını, birazdan kirpiklerimin başka yöne bakması gerektiğini belirleyecek. Eğilip fısıldıyorum içimi içine. O döner koltuğu kımıldatıyor. Umarsızmış gibi davranmak istiyor. Kalemimden söz ediyoruz. Kayboluyoruz kelimelerin içinde. Tuhaflaşıyor içerideki hava. Parmak uçlarımla dokunduğu masaya daireler çiziyorum.

Birden bir vapurda buluyorum kendimi. O ahşap binadan nasıl çıktım ve ne zaman iskeleden yürüyüp bu vapura bindim? Pencere kenarında oturan biri kalkıp güverteye doğru yürüyor. Sigara içmeliyim. Fakat sigaramı onun dokunmaya belki de devam etmediği masanın üzerinde bıraktım.

Bir ansızın düş ile bozuluncaya kadar kırılsın porselen kelimelerim. İçime damlasın mum eriyiklerimiz. Düğümleniyorlar yoksa boğazımdaki boşlukta. Hayat sesine benzeyen sesler, yüzüne benzeyen yüzler çıkartacak yine karşıma. Fakat kimseye, önceden verilmiş sözlere benzeyen sözler veremeyeceğim. Kurtulacağım belki porselen söyleyişlerimden. Kurtulacak belki, benliğim...