Bu aralar hayata karşı ruh halim akşam eve giden bir kadının yüzünü yıkaması gibi aynadaki yüzü tanımaması ya da içinde fırtınalar yaşayıp ama yine gülebilmesi işte benim ruh halim tam olarak böyle
.....kimsesizim
ve çokça ihanetten uğradım ......

Artık köşe bucak kaçıyorum kendimde ve bu aralar meşhur duygusal bir savaşın içindeyim bedenime mahpus kalmış ruhumu dört tarafı et yığını sarmış.

güneşi batmış karanlık çıkmış üzerimize kirpiklerimiz tuzu bir su birikintisi ile Islanıyor kafamda bir yerlerde silik bir şeyler görünüyor sana bakmak tekrar tekrar acı çekmek tekrar tekrar cehennemi yaşamak gibi ....

hiçbir zaman hiç kimseye inanmadım ve inanamadım bir günde geldi bildiğim tek bir iklimi Bana inandırdı

ve ben artık yaşamaktan korkuyorum ve istemiyorum

kimsenin yakalayamayacağı şeyleri yakalamak istiyorum

mesela hüzünleri artık katrajıma almak istiyorum keşke yapabilsem

Eskiden kumbaralar olurdu hatırlarız istediğimiz bir şeyleri almak için paralar toplardık

işte ben o kavanozlara mutluluk kırıntıları atmak istiyorum ve en acı zamanında kutuyu açıp azar azar kullansak ve ilaçlarla değilde gülüşlerle iyileşsek

herkesin hayali aynı olsa mesela mutluluk ve canım sıkıldıkça mutluluk gözyaşlarını toplasam koleksiyoner gibi...