1- Kim Fetih sûresini okursa, sanki Mekke’nin fethinde Resûlullah ile berâber bulunmuş gibidir. (Hadîs-i şerîf-Tefsîr-i Kâdı Beydâvî)

2- Ramazan’ın birinci gecesi kim namazda, Fetih sûresini okursa, Allahü teâlâ o kimseyi bütün sene korur. (Hadîs-i şerîf-Rûh-ul-Beyân)

3- Fetih suresiyle ilgili Peygamber Efendimiz (asm) şöyle buyurmuştur:
“Bu gece bana bir sure indirildi. O benim için, güneşin, üzerine doğduğu her şeyden daha se­vimlidir.” Sonra Resulullah Fetih suresini okudu. (Buhari, IV / 1531, 1829, 1915; Tirmizi, V / 385; Muvatta, I / 203)

4- İmam Sa’lebi (rahimehullah) Fetih Suresinin fazileti hakkında şöyle buyurdu: “Fetih suresini okuyanların, meleklerin tesbihlerinden ve zikirlerinden nasibi vardır.”

6- Abdullah bin Muğaffel (Radıyallahü Anh) dedi ki: “Resulullah (Sallallahü Aleyhi ve Sellem)’i Mekke’nin fethi günü devesinin üzerinde sesini titretip makam yaparak Fetih suresini okurken gördüm.”(Buhârî, Megazi, 48, Tefsir (Sure), 48; Fedâilül-Kuran, 24, Tevhid, 50; Müslim, Müsâfir’ın, 238; Ahmed bin Hanbel, Müsned, 5/55,56)

7- İşleri bakımından sıkıntıda olanlar okursa, Allah’u Teala o kimselerin işlerini kolaylaştırır ve sıkıntıdan kurtarır.

8- Sıkıntı ve bunalımda olan bir kişi bu sureyi okursa, Allah’u Teala lütuf ve keremiyle o kimsenin gam ve kederini, sıkıntı ve üzüntüsünü giderir.

9- Kur’an’ın diğer sure ve ayetlerinde olduğu gibi Fetih suresinin de, namazlarda, namazlardan sonra, cami ve mescidlerde, geceleri, Ramazan Ay’ında, Mübarek Gecelerde okunması daha faziletlidir. Ancak belli bir zamanı beklemek ve mekan aramak için Kur’an okumayı geciktirmek doğru olmaz. Bu açıdan her zaman okunabilir.

10- Kur’an’ın sure ve ayetlerini ne kadar çok okursak o kadar iyidir. Ancak “şu kadar okunması gerekir” diye bir kayıt koymak doğru olmaz.

11 – Resulullah (Sallallahü Aleyhi ve Sellem) buyurdu ki: “Her kim namazda veya namazın dışında Fetih suresini okursa, sanki Mekke’nin fethinde Peygamber (Sallallahü Aleyhi ve Sellem) ile beraber bulunmuş gibidir.”(Ebu Suud Efendi, Ebû Suud Tefsiri (İrşâdü Aklis-Selim), 8/115; Ebû-Leys Semerkandî, Tefsîrul-Kur’ân, 6/20-34