Dünyamızın çok az bir bölümü dışında, insanın hayatı çoğaltan anlayış yoksunluğunda ve yoksullaşmasında dostluklarda çoktandır can çekişir oldu; İnsanın bireyci ve bencil yanını, yaratıcı aklın ve yürek sıcağı duygunun kara örtüsü altında kalmaktan kurtaracak olan, aşk yoldaşlığı, sevgi kardeşliği, dayanışma ve paylaşım duyguları yoğunluğunu üretken paylaşımlara taşıyan bütün insani duygular gibi.
İnsanı, can taşıyan milyonlarca canlı türü için, iyi duygular besleyen ve doğal yaşamı bütün canlıların hayat hakkını gözeterek dönüştüren insan yapan şey, gezegenimizde var olan olumlu her şeyi, dostluk ve kardeşlik duygularıyla paylaşarak yaşama becerisidir.
Tarihsel sürecin bir yerinde bu becerisinin en etkin bölümünü yitiren insan için zaman artık, kendisi ve gezegeni paylaştığı bütün canlı türleri için, kör duygular karmaşasında tükeniş sürecinin başlangıç sinyalini veriyor.
Hayatı aydınlık bir geleceğin menziline taşıma gayretini binlerce yıldır sürdüren ve bu gayretini insanın yararına olan bir düzine paylaşımla onurlandıran insanın, bunun yanında kendi yararına düzenleme sorumluluğu bulunan hayata düşman oluşumlara imza atması, tutarlı yanıtlarını arayan bir soru işaretidir.
Bu soru işaretinin kaygı verici iğreti varlığında, yeni bir yüz yıla başlangıç yapan insan gezegendeki varlığını, kendi varlığı gibi diğer canlı türlerinin varlığını da tehlikeye atacak gelişmeleri akılcı yaklaşımlarla sorgulaması gerekiyor artık.
Bütün değerlerin en geçerli ölçü birimi olarak parayı gören küresel ağaların kemikçi yamakları, yüzyıllardır kazanma hırsıyla gezegenimizin içine etmeyi modern yaşam olarak pazarlamaları onların konumları gereğidir. Anlaşılmaz olan, kendisinin yaşamsal olan her şeyini sömürüp aldıktan sonra, sistemin çöplüğüne atanları savunan milyonlarca insanın yaklaşımıdır.
Yaşadığımız dünyanın hayata tutunmaya çalıştığımız metrekaresinde etrafımıza göz atıp, kulak verdikten sonra sormamız gereken;
Zamanın neresinde toprak kokuyorduk?..
Zamanın neresinde, taşıdığımız toprak kokusunun verdiği tanış desteğiyle yaşayarak, oluşturduğumuz dostluk ve kardeşlik duygularını sevgilerimizle kutsayarak paylaştık?..
Zamanın neresinde, nasıl bir beklentinin şatafatlı görselliğine kanarak aynı olan kokumuzu ne karşılığında ipoteğe verdikte bizim için, can taşıyanlar için iyi olan her şeyi can çekiştirerek çürütür hale geldik?.. sorularıysa eğer, insanlık için hala umut var demektir.
Soru sormaya ve yanıtını her koşulda arayıp bulmaya devam.
Nazmi METİN