Adam, sahnenin kenarına oturmuş, sevdiği kadını izliyordu. Sevdiği kadın herkesle vedalaşıyor, en son onun yanına geleceğini biliyordu. Sonu belli olan bir ayrılığın sonlandırmayı istemiyordu. İçinde fırtınalar kopuyor, sevdiği kadının gitmesine engel olamayacaktı.
Elindeki plastik bardakta bulunan soğuk çayda teselliyi bulmaya çalıştı. Sarı saçlı kadın, herkesle vedalaştıktan sonra onu
seven adamın yanına yaklaştı, adam güçlü görünmeye çalışıyordu. Oysa neredeyse ağlayacaktı. Kadın, sakince: “Ben gidiyorum, vedalaşalım.” dedi. Adam, başını öne eğdi, içi boş olan pet bardağın içine baktı, fala bakar gibi bir ümit bekledi. Sonra ses tonunu sertleştirip: “Beni ilgilendirmiyor!” dedi.
Kadının masum yüzü birden sertleşti: “Nasıl seni ilgilendirmiyor ?”
Adam sonra çocuklaşarak: “Sen başkasının aklı ile hareket ediyorsun.” dedi...
Adama göre sevdiği kadının Artist Mektebinde ayrılmasına sebep olan sözlüsüydü. Bunu bildiği halde
kadına olan aşkı bitmemişti... Kadın sonra ona yakışan asaletiyle: “Belki bir daha birbirimizi hiç görmeyebiliriz?” dedi.
Adam cevap vermeden başını öne eğdi. Kadın sorusuna cevap alamayınca: “Hoşça kal.” demekle yetindi.
Adam başını yukarıya kaldırıp elinde kayıp giden sevdiği kadına bakıp elindeki pet bardağı sıktı.
Gözleri dolmuştu. Erkek gururu ağır basıp oradan ayrıldı. Kadın belirsiz bir yüz ifadesiyle koşarak okuldan ayrılan sınıfın en yetenekli öğrencisine baktı...
" Bir daha birbirimizi hiç görmeyebiliriz. " Cümlesi ne hazin bir sonuçtur. Bir daha istese de sevdiği kadını göremedi.