KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
SEN GİTMEYECEKTİN
Sen gitmeyecektin. Kalacaktın gözlerimde. Avuçlarımda büyüyecektin. Kışlarımın sıcaklığı olacaktın. Dolacaktın her yanıma aşk tadında. sevda isminde seslenecektin her iki kulağıma. Her iki yönüme hem kuzeyim hem güneyim işaretlenecektin. Karşı kıyım duracaktın, dalga dalga baktığım. Sen gitmeyecektin. Kalacaktın canımda her halinle. Her davranışınla, günümü belirleyen gümdemim yazılacaktın tuttuğum her ajandada...
Daha kaç asır sensizlikle yaşayacağım. Daha kaç mevsim sensizliği içeceğim. Yetmedi mi uzaklık? Yetmedi mi kocaman özlem? Artık yan yana gelsin yağmurlarımız. Baharlarımız renk renk açsın artık. Özledim kokunu. Özledim bana sımsıcak sarılışını. O can gülüşünü. O nazlı yürüyüşünü. O ruhuma can can bakan bakışlarını. Ah, tatlı sözlerini de özledim. Bir gelsen. Gelsen ve eskisi gibi olsa aramız. Yaslansak birbirimiize sıra dağlar gibi. Ovalar gibi uzansak aynı kilometre karede. Sevdayı demlesek en koyusundan. Kaçak çay gibi birbirimize gereksinim duysak. Aramıza hüzünler hiç uğramasa diyorum artık. Anlıyor musun beni? Dahası duyuyor musun sesimi? O ses ki nefesin (olmuş)...
Ama yoksun. Bahçemde yoksun. Mavi göğümde beyaz bulutum değilsin. Düşlerimi süsleyenim değilsin. Yoksun. Kayıplardasın. Boşuna çırpınıyorum. Boşuna bekliyorum yolunu. Boşuna kederleniyorum. Umutlarım gün geçtikçe azalıyor sana dair. Oysa en düşümdün EN gerçeğimde. Benliğimde atamadığım kırmızı imgeydin, şiirlerime tam yakışan. Oysa bendin, kalbimde aynam diye bildiğim. Şimdi öyle çaresizim ki. Öyle sahipsiz.. ve öyle sensiz.. öyle sensiz...hep sensiz... çok sensiz... sensiz...
Evet sen gitmeyecektin. Hiç terk etmeyecektin adımlarımı. Bitmeyecektin bende. Bende sabahlayacak, bende hayatına devam edecek, bende akşama varacaktın. Gecelerimde esen rüzgârım olacaktın. Hece hece yudumlayacaktın yıldızlarımı, ben aşk şairi tadında gelecek sabahı beklerken ikimiz için. Ah, gittin. Ardına bile bakmadan. Bir söz(cük) bile söylemeden çabucak gittin. Gittin işte. Bunun lamı cimi elif değil. Değil işte. Hakikat(ımız) bu... Kabul et. Kabul et ki gittin. Giden sen oldun. Üzen sen oldun. Yaralayan ve kanatan da sen oldun. Mutsuzluğumun biricik sebebi sen oldun, sen.
Ve Anladım ölüyüm senin dünyanda. Anladım beni sevmiyorsun. Hiç sevmiyorsun. Kandırma beni. Sonu(muzu) yazıyoruz. Son olanı, sönmekte olanı betimliyoruz sadece...
Çünkü (azıcık) sevseydin yüreğimi, değer verseydin satırlarıma kalırdın yanımda. İsteseydin beni şair, kendini mısra diye ön plana atardın. Severdin. Daha çok severdin; ben yarınlarına gül kokulu çiçekken. Ben senken, sen bensizliğe yelken açmazdın. Kaçmazdın bir yere. Bir bilinmeze kendini atmazdın. Yalan mı?
Ve gitmeyip kalırdın benimle bir ömür, ne olursa olsun.
-MESELCİ
YORUMLAR
