İnsanlığa Dair

• 10 Aralık 2018 Pazartesi 22:54:34

Vallahi billahi kendime yazacak malzeme arıyordum. Sonunda bir malzeme buldum.

Konusu insan. Bugün bu konuyu işleyeceğim.

Değerli insanlar bildiğimiz gibi bizi Allah yarattı. Malum bildiğiniz üzere benim bir duruşum var. Duruş belli bir çizgi doğrultusudur. Elbette bu çizgi doğrultusunda bugüne kadar hatalarım oldu ama yanlışlarım olmadı. Hata başka yanlış başkadır. Ben kendimi kaf dağında görmüyorum. Bende kibir de yok.

Bu yazının bazı yerlerini karman çorman da yazabilirim. Zira uykulu gözlerle yazıyorum.

Bir ağaç düşünün. O ağacı büyütürken ne yapıyoruz? Bir yerlerini buduyoruz. Budayınca ne oluyor? Ağaç şekil alıyor! İnsan da buna benzer. Anasından doğduktan sonra önce emziriliyor. Sonra apalıyor. Sonra yürüyor. Sonra koşuyor. Sonra okula gidiyor. İşte eğitim zamanı! Burda öğretmenlere büyük görevler ve fedakarlıklar düşüyor. Mesai dolsun da nasıl dolarsa dolsun demeyelim.

Öğretmen demek öğretici yetiştirici demek. Ünvanımızın hakkını verelim vermeye çalışalım. Çocukların suçu günahı yok. Bütün suç günah anne babalarda ve öğretmenlerdedir.

Nasıl yetiştirirsek nasıl öğretirsek bu çocuklar toplum da öyle davranışlar sergiler. Değerli insanlar ben şehire dağdan indim. Dağdan indiğim halde şehirdeki çocuklara göre farklıyım.

Şehirde ki çocukların bazısı daha kendini bilmiyor. Kendinden haberi yok. Bu bazı çocuklar daha dinlemesini anlamasını konuşmasını öğrenememişler.

Ben çok insanla çalıştım. Bugüne kadar kimsenin yalakalığını köpekliğini yapmadım. Ve yapmam. Ben değer verdiğim insanların önünde eğilmem uğrunda ölürüm! Benim değer verdiğim insanlar benim sırtıma taş yüklesin sesimi çıkaramam. Niye biliyor musunuz? Acaba sesimi çıkarırsam incitirmiyim kırarmıyım diye düşünürüm.

Benim arkamda kimse yok. Benim arkamda kimseyi de göremezsiniz! Çünkü arkamdaki insanların güttüğü farklı amaçlar olur. Bu yüzden benim dostlarım benim yanımda olur. Benim dostlarım da merttir. Benim namert dostum yoktur ve olamaz.

Ben kimsenin ağzıyla hareket etmem. Bende adalet bende hak var. Adaletin bittiği yerde bende saygı da biter sevgi de biter.

Ben insanları ayırmam. Kör olsun topal olsun sakat olsun yeter ki insan olsun. Ben bu tarifi olmayan güzelliklerin aşığıyım.

Ben hayatım boyunca kimseyi takip etmedim. Ben insanları üç şey için takip ederim. Konuşmak dövmek öldürmek. Bunun dışında olamaz.

İnsanları takip etmek devletin ve gazetecilerin işidir. Ben kimsenin ağzından çıkan sözü de takip etmem. Ama benim ağzımdan çıkan sözleri takip edenler var. Bunları hırsızlık ve hak gasp etmek için yapıyorlar. Merdivenleri hızlı çıkmak için yapıyorlar.

Son olarak şunları söyleyeyim. Ben bütün insanlara insan gözüyle bakar ve saygı gösteririm. Bana yanlış yapana kadar benim gözümde herkes insandır. Ben küçüklerime sevgiyle büyüklerime ve emeğe saygıyla yaklaşırım. Aynı şeyleri de küçüklerimden ve büyüklerimden beklerim.

Onyedi eylül ikibinondört

Yakuphan Kılınç