En Güzel İstisnamsın 📖(Bölüm#1)

• 10 Aralık 2018 Pazartesi 07:36:05

(Tarih 2012)

Güneşle uyandığım günüm genelde güneşli, yağmurla uyandığım günüm ise genelde yağmurlu geçerdi.  Aslında yağmurlu uyandığım günlerimin kötü yanları olduğu gibi iyi yanları da vardı. Mesela kötü yanı uyandığım ilk andan uykuya daldığım âna kadar hep agresif hâllerde olmam, iyi yanı ise kötü yanını bildiğim için herkesten ve herşeyden olabildiğince uzaklaşıp günü en az hasarla kurtarmaya çalışırım. Sonuçta kırdığım kalbi toparlamam zor oluyor.
Yaz mevsimindeydik ve güne yağmurla başladım.
Bu yüzden tüm günümü evde film izleyerek geçirmeye karar verdim. Tam kahvemi almış filmi alacakken Semih aradı ve doğum gününe gelmemi istedi. Ona günümün yağmurla başladığını ve evden çıkmamam gerektiğini söyledim fakat dediklerimi ciddiye almamış üstüne de dalga geçip ’ Ela ,  bugünün güzel geçecek bana güven.’ dedi.
’Günüm, senin güzel geçecek demenle güzel geçmez ki.’ dedikten sonra ’Doğum günüme gelmezsen ölümümü görürsün inşAllah. ’dedi ve kapattı telefonu.
Bende oflaya puflaya çıktım evden. Tüm algılarım açık bir şekilde durağa geçip bizi bekletmeyi seven CE2 otobüsünü beklemeye koyuldum.
Elimde telefonla zaman öldürürken bana öküz gibi çarpan çocuk yüzünden telefonumu yere düşürdüm. Yağmurla başlamıştık güne, o yüzden agresif sinirli olduğumu belirtmiştim değil mi? Bu yüzden herkesten uzak durur ve herkesinde benden uzak durmasını diliyordum.
Ama öküz gibi çarpan çocuk yüzünden telefonum düşmüştü. Yani can damarıma basmıştı bir kere! Hem telefonumu yerden alıp bana vermesi de sinirimi zerre yatıştırmamıştı. O yüzden ’Hayvan mısın, dengesiz herif! Önüne baksana!’ diyerek bağırdım. Şaşırmıştı bu tepkime. Yani pörtlek gözlerinden öyle anlaşılıyordu. Duraktaki insanların garip bakışlarını görmemle telefonuma dönmem bir olmuştu.
Günümün ilk agresif çıkışını da yapmıştım anlaşılan.  Ve son olmasını diledim. Çocukta özür dileyip yanıma geçti. Birşeyler geveleyip duruyordu ama hem kendi iyiliğim için hemde onun iyiliği için ona kulak vermek yerine telefonuma daldım. Dediğim gibi günümü en az hasarla atlatmak istiyordum.
Sonunda yollarını gözlediğim CE2 otobüsü geldi ve bindik. Onu çoktan unutmuştum.  Cam kenarına geçip oturdum. Yemyeşil ağaçları ve rengarenk çiçekleri izlemeye daldım.
Tıka basa dolan otobüste birden tartışma sesleri yükselince o yöne baktım. Bana çarpan çocuğun tartışmanın baş kahramanı olduğunu anlamam uzun sürmemişti. Sanki çocuk, insanlara çarpmak için dünyaya gelmiş gibiydi. İşte ben tam böyle düşünürken onunla göz göze geldik ve tam da bu ânda kalbimi hissettim. Deli gibi atıyordu.
VE o ân, başımdaki tüm yağmur bulutları yerini güneşe bırakmıştı
Ve o ân, tüm agresifliğim ve sinirim yerini kalbimin sesine bırakmıştı
Ve o ân, o en güzel İSTİSNAM olmuştu.

(Devam Edecek)

✒Tuti