KENDİMİ TEBRİK ETTİM..

• 1 Aralık 2018 Cumartesi 23:27:59

KENDİMİ TEBRİK ETTİM..

Oldu, hayatımda ilk kez bende baştan aşağıya kendimi yeniledim. Bunca yıldan sonra nihayet bir mağazaya girip bütün kıyafetlerimi eksisiz aldım. Oldu, en sonunda benimde baştan aşağı bir kıyafetim oldu ve yaş elli. Olsun; oldu ya, önemli olanda bu değil mi sonunda istediğini almak..
Çizme, çanta, etek, kazak ve de palto aldım kendime. Toplamda ne kadar para tuttu hatırlamıyorum, ama hepsini peşin aldım diyebilirim. Yıllardır kocamdan aldığım aylığın tamamını kiraya veriyordum, tamamını. Son birkaç aydan beri, sadece iki yüz TL kalıyordu bana, bende kalan o parayı biriktirdim ve mağazanın yolunu tuttum. Yıllar sonra da olsa kocamdan bana kalan aylıktan üstümü başımı bir kere de olsa yeniledim, bi şeylerden intikam alır gibi
Yıllarca o parayı ev sahibine veriyordum, canımı sıkıyordu bu durum ama yapabileceğim bir şey yoktu…
.. Bunu neden şimdiye kadar yapmadım?
Bu soru çok doğru bir soru ve ben bunu şimdiye kadar neden yapamadım, bilmiyorum. Benim cimriliğimden, kendime olan güvensizliğimden, yâda bilmiyorum, bunca zaman eskilerle idare etmek alışkanlık olmuştu ben de galiba. Yaş ilerledikçe vücut gelişti, şekil değiştirdi ve bir şeyler artık değişmeliydi. Aldım almasına da, olmadı, hep kıstım, hep en ucuzunu bekledim. Hep bir şeyleri eksik ya da yarım bıraktım. Eksik, yâda yarım bırakmak bende bir alışkanlık oluşturdu,
..Bunu yenmenin bir yolu olmalıydı ve yıllardan beri bu yolu aradım durdum hep.., Bulup bulmadığımdan emin değilim ama öğrendim ki, ben kendime yeterince değer vermemiş, hep kendimden esirgemiş, başkalarına vermişim. Hayatımı başkalarına göre ayarlamış, onların istediği doğrultusunda düzenlemiş yaşamışım, yaşıyorum da.
.. Hep kim ne der korkusuyla yaşadım. Komşular ne der, akrabalar ne der. Ailem ne der. Hatta çocuklarım ne der, ne düşünürler.
Eşim bunların içerisinde en iyisiydi. Hiçbir zaman bana, sen, bunu neden yapmadın, yada neden aldın diye sormadı, yada şunu yap demedi. Hayatımı en iyi şekilde yaşamamı söylerdi bana ve ben ona hiç inanmamış, bencilce davranıp, beni sömürdüğünü düşündüm hep
Neden?
Çünkü böyle öğrendim ailemden, böyle öğretildi bize, sen- sen değilsin, sen sadece görünürde sensin o kadar.
Kendime bir türlü güvenemedim, olmadı. Haksızlığın en alasını yapmışım kendime de bundan haberim yokmuş ne yazık ki... İşte, bu akşam bunu bir kez daha anladım aynanın karşısına geçerek… Biraz buruk, biraz utanarak bunu kendime itiraf ettim.
‘’Sen korkak, sen kendine güvenmeyen, sen hayatını başkalarına göre düzenleyen biri olarak yaşadın;hiç iyi etmedin, hiç’’..
‘’Alnın açık, başın dik, ne yaptıysan sen yaptın, kimseye el açmadın, kimseye boyun eğmedin, her ne yaptıysan sana ait daha ne olsun; kendinle gurur duymalısın, yüzünde hüzün değil, gurur olmalı’’. ‘’Yürüyüşün, bedenin sana hizmet etmeli, başkalarına değil’’.
‘’Evet, yaş elli, belki hayatında ilk kez bir seferde üstünü başını yeniledin, ama sen aldın, sadece sen aldın, başkaları değil. Yapman gerekeni yaptın hepsi bu’’..
. Olacak; çok daha güzel şeyler olacak, bundan emin olabilirsin sadece kendine güven yeter. Hiç kendine güvenmedin, kendine hiç bakmadın
Sen kendini hiç sevmedin ki. Neden, diye sormuyorum, çünkü alacağın yanıttan korkuyorsun. Bak hala korkuyorsun, hala içinde kırıklar-ezikler var ve sen hala bir şeylerin hesabını verir gibisin. Bunu yapmamalısın. Hoş bir kadınsın, hala birilerinin yüreğini hoplatabilirsin, hala birileri sana hayran kalabiliyorsa, sen neden bunun tadını çıkarmıyorsun, kendine inanıp kendinle olan kavganı bitirmiyorsun.
Gururum yüzüme yansıdı, kendimi çok iyi hissediyorum. Ne güzel şeymiş şu mutluluk denen şey, tadını çıkarmak istiyorum ve bu ben de her zaman oluşan bir durum değil çünkü.Bu güne kadar tek yaptığım şeydi kendimi mutsuz etmek;kendimi mutsuz etmek için elimden geleni yapmak ,yaptım da.
..Evet, aynanın karşısında uzun –uzun zaman geçiren birisi değilim, ya odadan çıkarken, ya da odaya girerken ,bi merhabayla sıyışımdım. Aynanın karşısına geçip de, böyle hiç yüzleşmemiştim kendimle, böylesine bakmamıştım kendi gözlerime. İşte kızım bu kadar kolay her şey, bu kadar basit işte deme cesaretini gösterememiştim.Kendimi tebrik ettim..
Gündüz Yavuz