Çocuktum…
Pulluğun ardında düşe kalka toprağı sürerken…
Üzerinde ayakta kalmaya çalışarak tarlaya tırmık atarken babam dalgınlığımdan anlar;
“Boş işlere kafa yoracağına, işine bak!” der..
Bana karşı dilinden düşürmediği bu sözle resim, şiir ve öykü düşünmemi boşuna çaba saydığını ifade ederdi.

Gençtim..
Akranlarım geceler boyu sokakları futbol sahasına çevirirken…
Evlerin pencerelerinde kız yanağına öpücük kondurmaya çalışırken…
Sokakları paylaşma kavgaları verirken;
Ben evde resim yapar…
Şiir, öykü yazardım.
Annem bunu babamı öfkelendirme nedeni sayarak;
“Gidip sokakta herkes gibi oynayacağına, adamın cinlerini tepesine çıkarmak için boş işlerle uğraşıyorsun” der..
Babamın ‘Boş iş!’ değerlendirmesine destek verirdi.

Sanat ve edebiyat çabamı boşuna çaba sayanlardan sakınarak büyüdüm ben…
Sadece sevgime sevgi beklediklerimden sakınarak yaptığım resimleri işyeri vitrinlerinde sergileyerek gösterdim,‘boş iş!’ olmadığını çabamın…
Hayatı insan gibi yaşamak bildiğim bu çabamı bileğime kuvvet savunacak kadar büyüdüğümde, sanat edebiyat çalışmaları yaptığım atölyemi ilçenin orta yerinde açtım.
Cafe kuşatmasında yaşayan her kesimden ilçe gençliğinin uğrak yeri olan o atölyenin varlığıdır, Atatürk Kültür Merkezinde Köprü Ressamları Atölyesini ortaya koyan…
Kültür Merkezinin fuayesini Resim Galerisi olarak düzenlememi sağlayan…
Belediye hizmet binasında Resim Atölyesini var eden.

2010 yılı haziran ayında facebook da Çağdaş Ressamlar Grubu’nu kurdum…
Amaç; Ülkenin il ve ilçelerinden katılımcı ressamları sanatseverlerle sergi mekanlarında buluşturacak, Türkiye Sergileri Karma Sergi Etkinlikleri Çağdaş Renkler İl Sergilerini gerçekleştirecek Ressam Dayanışmasını il-ilçe temsilcileri ağını oluşturmaktı…
Sahip olduğum deneyim zenginliği, 2010 yılında bir yıl önce tanıştığım Facenin sunduğu iletişim olanaklarının bunu hızlı bir şekilde sağlayacağını söylüyordu…
Zaten yoğun olan zamanımın önemli bir bölümünü bilgisayar başında geçirerek, kısa zamanda amaç ve sergi projesi ete kemiğe bürünerek gösterilen çaba olumlu sonuçlar vermişti…

O günlerde de…
Bu günlerde de…
Egemen anlayış ve görüş, bu çabaya ‘boşuna çaba!’;
Dedi…
Diyor…
Hele bir kesim var ki…
Demekle kalmayıp;
Çabanın beline beline…
Yalan kazma küreğiyle vurarak…
Her adım başı var ettikleri küçük çıkar ve kör hırs çukurlarına gömmek için yapmadıklarını bırakmadılar…
Bırakmıyorlar…
Bırakmayacaklar da.

Çünkü…
Biliyorum ki…
Biliyoruz ki;
Onların yaşama nedeni…
Boşa çıkan çabalardan beslenmeleri.

Sevenlerim onlar yüzünden haklı olarak kaygıyla;
‘Çabana saygı duyuyoruz ama… Ülkemizde toplumsal kazanım için gösterilen çabalara layık görülen ödüller ortada,’ diyerek tepkilerini dile getiriyorlar.
Yani onların kaygısı…
Benim için yaşamsal değeri olan çabamın boşa çıkması.
Siz ne dersiniz;
Bu çaba boşuna mı? (Yazı ve Resim çalışması: Nazmi METİN)