SON OYUN ( YENİ BİR HAYAT )Bölüm-2

• 26 Kasım 2018 Pazartesi 21:59:01

SON OYUN Bölüm-2

Yeniden doğuş sürecim başlamıştı. Annem sık aralıklarla doğum sancıları çekmeye başladı. Ama ilk zamanlarda hep yanlış alarm verdiriyordum. Bir heyecan selinin ardından sessizce eve dönüş oluyordu. Bu gidip gelmeler benimde hoşuma gitmiyordu. Ben bir an evvel yeni hayatıma başlamak istiyordum.
Nihayet anneme bin bir zorluk çıkararak dünyaya geldim. Benim için eski ama bedenim için yeni bir dünya. İlk beş yılım şu anki yaşamıma kadar geçirdiğim en güzel yıllarımdı. Annemin babamın bir tanesi idim. El bebek gül bebek büyüdüm. İlk adımlarımı attığım zaman ailem sevinçten deliye dönmüşlerdi. Beni istediğim hiçbir şeyden mahrum etmediler. Okula başlamam benim için değişik bir deneyim oldu. Öğretmenim, yeni arkadaşlarım ve yeni bir çevre.
Okul hayatım büyük bir hızla devam ederken Kendimi arkadaşlarımdan çok farklı hissediyordum. Bendeki bazı değişikliklere de tanıklık etmiyor değildim. Çocuk halimle bu farkındalıkları hissetmek bende bir ayrıcalık yaratıyordu. Bunu sınıf öğretmenimde fark etmişti. Geçmişimden kalan kalıntılar beni korkutmaktan çok şaşırtıyordu. Sanki iki kişilik arasında sıkışıp kalmıştım. Çoğu zaman akşam olup odama çekildikten sonra iki benle yaşamımı sürdürüyordum. Ama nihayeti ben bir çocuktum ve meramımı kimseye anlatamıyordum. Bu arada bir şeyi söylemeyi unuttum. Saçlarım buğday sarısı bu yüzden annem adımı Başak koymuş. Gözlerim ise deniz mavisi. Adımı çok seviyorum. Şu an itibarı ile on beş yaşında ve lise ikinci sınıf öğrencisiyim. Derslerim öyle ahım şahım olmamakla beraber idare ediyorum. Takıntılarım olmasa belki daha iyi olabilir.
İlk âdetimi (reglimi) bu sene on beş yaşımda gördüm. Bu da benim yaşadığım ilk deneyimimdi. Adetten kesilinceye kadar her ay tekrar, tekrar yaşayacaktım. Sancılı geçecek bir dönem olmasına rağmen başa gelen çekilecekti. Annemin dediğine göre normalde ne kadar geç görmeye başlarsam boyum o kadar uzarmış. Neymiş efendim? Benim boyum ondan uzun her halde. Buraya kadar verdiğim bilgilerle bir parça da olsa beni tanımış oldunuz. Keşke bende kendimi tanıyabilmiş olsam.
Uzun, uzun düşündükten sonra, annemle konuşmaya karar verdim. Bir gün okuldan geldikten sonra annemi karşıma aldım. ‘’ Çok rahatsız olduğum bir konu var anne. Bu konuda senden yardım almam lazım.’’
Ömür Hanım,
‘’Ne o kız oğlanlar seni rahat bırakmıyorlar mı? Kim onlar göster bana canlarına okuyayım.’’
Başak,
‘’ Anne bir dinle beni, rahatsız eden falan yok. Beni bir psikoloğa götürmen lazım.’’
Annem birden ciddileşti, ‘’ Ne oldu kızım sen gayet sağlıklısın. Senin psikologluk bir işin yok. Ama bu konuyu akşama hep beraber konuşalım.’’
Başak,
‘’ Olur anne, ama bu konuştuklarımızı ciddiye alsan iyi olur.’

Devamı var