Hassasiyetimin bazen bir pamuk ipliğine bağlı olmasının nedeni, günlük yaşamayı seven insanların bakış açısından dolayı, doğru ile, yanlışın, güzel ile çirkinin ters düz edilmesinden kaynaklıdır, yani herşeyin yerli yerinde olmamasından dolayıdır kırılganlığım.

Arada bir varyasyonlara uğrayan benliğimi akıl potasında birleştirmem an meselesi, hiç bir rüzgâr beni önüne katıp sürükleyemez yani; olmadık mecralara kanat açıp rotamı allak bullak edemem.

İnandığım bir insandan yediğim kazık beni, tüm insanlardan nefrat ettiremez. İnsanları seviyorum ama namuslu, dürüst olanları daha çok seviyorum. Beni sevmediğini söyleyen biri beni karamsarlığa ve kırgınlığa itemez aksine açık yürekli olması taktire layık olduğunu gösterir.

Asla kimseden nefret etmem zira kendimden nefret etmiş olurum.
Bazı zamanlarda olaylar karşısında kaygıya kapılsamda umutsuzlugun zerresini kafamda taşımam. Hayatı yaşamayı seviyorum çünkü; hayatımda ki olumsuzlukların, olumlu olanlara baskı uygulayıp masmavi bir günde kara bulutlara. dönüşmesine izin vermem.

Ben kendimi seviyorum çünkü; kendisini sevmeyen insan her an birilerini kırmaya hazır yayda ki ok gibidir, dokunduğunuz an can yakar.

Aşk mı?
Dünyada hiç bir filozofun not defterinde tarifine rastlanılmayan şeyi ben nereden bileyim?

Sevgiyle kalınız