...Buz gibi bir İstanbul gecesi... Sokaklarında sığınacak bir yeri olan hiç kimsenin ortalıklarda görünmediği bir saatte Kadıköy rıhtımında bir gölge ağır,aksak ve titrek yürüyordu...

Üşümüştü,yılgındı gözyaşları yanağından süzülüyordu…

Evim dediği evi bildiği yerden atılmıştı sebep yoktu sebep saçmaydı gerçek olan artık istenmiyordu itilmişti kapıya bırakılmıştı…

Üşüyordu ve nereye gideceğini bilmeksizin yürüyordu…

İleride Harem Otogarının ışıklarını farketti adımlarını sıklaştırdı.Bekleme salonu sıcak olur,ısınır biraz kendime gelirim düşüncesiyle girdi içeriye ve bir bank buldu kendine...Usulca oturup yavaş yavaş ısınabilmenin etkisiyle uykuya daldı oturur vaziyette...Çok yorgundu ve saatlerdir yürümüştü.

Bundan sonrası çok acı ve çirkin hak etmediği aklının alamadığı bir şekilde omzundan silkelenerek uyandırıldı...

Karşısında çirkin görüntülü bir adam ve sarf ettiği birkaç aptalca kelime...

-Sen benim yatağımda ne arıyorsun? ...

Korkuyla uyanmıştı.Adamdan yayılan kusmuk ve şarap kokusu genzini yaktı.Midesi bulanmıştı.

Hiç bir şey söylemeden uzaklaştı oradan.Çirkin görüntülü adamın çirkin sesini arkasında bırakarak.

-Ne işin var yatağımın üstünde? ...İpne misin sen...Kaçmaaa....

Koşarcasına çıktı gardan...Kafası allak bullaktı neredeyim neden bunlar başıma geldi sorularıyla…

Günler bu tip çirkinlikleri ardı arkasına getirdi…

Düşün...

Gardaki Adam...

Hak etmediğin bunca davranışa karşı kalem tutan elinle dizelerde anlatmaya çalıştığın asıl ne kime bu yalvarış kime bu övgü…

Diyebilirsin ki sanane…

..............................Hayır kesinlikle deme…

.......................................................................................Yaşanmışlıklar asla unutulmaz...

...............................................................................................Anlatılanlar öylesine...

Figen Şençamlar