Fitne Fesat İftira

• 12 Kasım 2018 Pazartesi 03:35:43

“Kedi, ulaşamadığı ciğere mundar dermiş.” derler ya hani… Atalarımız ne de doğru demiş.

Aklıma takıldı bu atasözü gecenin bir saatinde; beyin fırtınası estirdi hücrelerimde. Kedinin ulaşamayacağı ciğer var mıdır bilemem; ulaşamadığında “Neyi, kimi, nasıl tırmalar?” onu da düşünmekle zaman kaybedemem.

İnsanın ırkı, dili, cinsi, fıtratı, nesebi vardır ve bir bakışta biliriz de; düşüncesindeki kalitenin “Ayarı nedir?”, “Kıratı kaçtır?”, “Altın mıdır?”, “Elmas mıdır?”, “Teneke midir?” gibi soruların cevaplarını, ancak iç dünyasını görünmez mihenk taşlarına vurarak ve hatta mihenk taşlarını iyi kullanmayı becererek belirler, şekillendirir, bir hükme varırız.

İnsan unsurunun düşünce yapısı neden kolay yolu seçer? Neden hedefe giden yolda ayaklarını kanatana dek emek harcamaz da, “Çamur at, izi kalsın!” der?

İşte bir atasözü daha… Atalarımız, aynı konuda birçok söz söyleme gereği duymuşlarsa, insan fıtratındaki “Kötü” kavramını iyi belirlemek gibi bir pratiğe ulaşma gereğini hep hissetmişlerdir demek ki özlerinde.

Atalarımızın bu kadar ince ayarlarla tartma nedeni; kalın ve keçeleşmiş davranış biçimlerinin, hedefe doğru uçuşundaki dengesiz dönüşlerinden mi kaynaklanıyordu acaba?

Hafiften açalım konuyu…

Kişinin egosu tavan yapmış ve idealler de yerlerde kalmışsa, tavandan aşağı inip yerlerdeki idealleri toplayamıyorsa; en kolay yoldur gerçekleri çamur katmanıyla kapatıp, tavanın kirecine elindeki çamuru bulaştırması.

Kişi, kişiden nefret mi ediyor herhangi bir sebepten dolayı? Kolay; at iftirayı…

Kişi, kişiyi mi kıskanıyor? Kolay, yalandan kimse ölmemiş; yağdır fitneyi.

Kişi, kişiye ulaşamıyor mu bir türlü? Kolay, kimse ulaşamasın o halde; yay fesatı…

Uzaktan; kırık kemanın, eksik telli udun, tenekeden bir bağlamanın, düzensiz bir şefin orkestrasının bozuk sesleri geliyor ve sahnede çirkin giysileriyle iftira, fitne, fesat dans ediyor.

Seyri bile göz yorar…

Atılan çamur kuruyunca kendiliğinden dökülür.

Gün gelir, umarım çamur atan ellerdeki çamur da kurur ve tertemiz avuçlarla yol yürür tüm insanlar.

Hiç değilse kötülükler son bulur.

Kurumaz ise mi?

Çamurun vıcıklığı ve kokusu zaten en büyük eziyettir o ele…