HOŞÇAKAL YARIN

• 9 Kasım 2018 Cuma 16:10:22

"Bireyin toplumsal, kültürel ve doğal çevresine olan ilginin azalmasıyla oluşan ayrıklaşma durumunun en iyi resimlerle çizip yansıtabileceğimi düşünüyorum" M.ÖZDEMİR

HOŞÇAKAL YARIN

Sırtı kambur olmuş nasırlı kaldırımlardan yürürken ayağıma paslı bir çivi batmıştı “amiral battı” gemisinden kalma sandıydım fakat o çivi çok yıllar önce yaşadığımız coğrafyada her hangi bir kente çakılan ilk çivisiydi!

-karamsar bir kasabanın, tahta ayakları çürümüş yer yer badanası sökülmüş kadük bir liman iskelesine tünemiş birkaç martı kendi aralarında “dünyayı insanlardan geri mi alsak” diye kaygıyla söyleşiyorlardı. Gülümsemesini unutmuş insan ve her nesnenin kendi gölgesinden boğulmuş; yeni baştan bir şehir inşa etmeliyim diye iç geçirdiğim bir hayal kuşuydum.

Ellilere yaş bastığım bu ömrümden ne çok hayat geçmişti! Hayat, hayat olsa bu kadar hayıflanmazdım; ihanetlere, acı gözyaşlarına, gözümün önünden gelip geçen çocuklar, gençler… Çokları şimdi yoklar! Anılarımın içinden yoklama alırken bunu fark etmiştim. Gidip de gelemeyenler; babalar, oğullarını gömmek zorunda kaldığı lanet olası çağ, ne bağ bıraktı ne asma!

Üzerinde tonlarca betondan kelepçe takılan yüzlerce Nehirler baraj adı altında gasp edilmiş ve havzalarından yüzlerce kuş türü yok olmuş ve binlerce börtü böceğin nesli kurumuştur. Gömdük ve gömüldük! Her bir yaramızın bağlanamayan kabuklarından gemiler yaptık ve saldık Irmakların azgın sularına…

Sevdik mi, sevildik mi anlamların yüklem alamadığı, dolaylı, dolaysız tümcelerden bir hayli yol alırken mekânların durmuş olduğunu, ömrümüzün su gibi akıp geçtiğine tanık oluyordum.
“Paran kadar varsın” çene üstü sözü güçlü olanların hâkimiyetin tüm medeni köleleri satın aldığı ve bir karanlık zaman tünelinden geçiyorduk; gerisi karanlık ilerisi daha beter karanlık bir labirentin içinden koç, koça değil koyun koyuna sürünüp gidiyorduk.( en iyi vatandaşlık modelidir koyun koyuna yaşamak)

- Aklı metal(meta) çalışan kimi sofi kılıklı insanların yarattığı tahribat dünyanın hem fiziki hem de manevi duyularını alt üst etmiştir. Her sözün başında ilahi kelimeler yerleştirip insanların hem cebini hem de yüreğini almayı başarmışlardır! Bilim adamları, meta ve teknofil çağ hobi aşılarını hala bulmuş değildir.

Dünyada Sistemin yarattığı “sürüleşme” toplumsalların içinde yaşayan her bireyin dar yaşam alanlarından kendini gösteriyordu. Dünya ikiye, ülkeler de kendi içinde çatallaşırken(kutuplaşma) “sürüleşme” mantığı yaygın ve yerleşik hale gelmiştir. Alimler bu oluşumlara tanım koyamadıkları gibi kimi satranç diyor kimi labirent diyordu kimisi de “aman derine inmeyin, kafa oynatırsınız” diyordu!

"Zirvelerde kartallar da bulunur, yılanlar da. Ancak birisi oraya süzülerek, diğeri ise sürünerek gelmiştir."

Yazarlar ve gazeteciler eski kentlere yeni bir “çivi çakma konseyi” tertiplediler fakat gaz kaçıran Ozon tabakasından “geri dönüşüm” adı altından zehirli gazı alan güçler, bu gazı konseyi tertipleyenlerin üzerinde denediler. Bu gazdan çok etkilenen bazı yazar ve gazeteciler ya taraf değiştirdiler ya da din değiştirip canlarını zor kurtarıp renkli, yanaşmalı medya kurarak hayata kalabildiler!

(…)

ÖTEKİ BOYUT / KASIMPATİ CAFFE / Kasım -2017