SEVGİ
İnsan hayatını devam ettirirken bedenen yemeye içmeye, soğuk havalarda kalın kıyafetlere, sıcak havalarda ince kıyafetlere, güneşe, havaya ve suya muhtaçtır. İnsan ruh ve bedenden mütevellit bir varlık olduğundan ruh olarak ta sevgiye muhtaçtır. Sevgi hayattır, ruhun gıdasıdır, yaşam enerjisidir. İhtiyacımız olan bir bardak su bize sevgi ile sunulmuşsa şifadır. Sevgi acılar karşısında sabrı besleyen bir tahammül olmakla beraber tatlıları safileştiren lezzettir. Elbette ifrat ve tefritten azade ölçülü bir hayat dengeli ve ideal olandır. Rüzgâr dahi ölçü ile eserse bitkiler için candır hatta canlılar için hayattır. Tenler için adeta bir okşamadır. Sert esince dokunduğunu hırpalayan üşüten hasta eden olur. Hatta önüne geleni yakan yıkan kurutup hayatlar alan sam yeli, kasırga, tipi fırtına olur.
Sevgi çocukluğumuzda bizi geliştiren büyüten besleyen bir şefkattir. Gençlikte gönlü genişleten hayatı anlamlı kılan aşktır. Nesiller sevgi ile devam eder. Sevgi ile büyüyenler hayatı kolaylaştırırlar. Sevgisiz yürekler hayatı yalnızca kendine değil çevresine de zehir edenlerdir. Yuvalar sevgi ile korunur. Yaşlılıkta sevgi iyiliktir merhamettir. Hayata tutunmaktır. Kalan ömrü anlamlı yaşamaktır.
Edebi açıdan ince bir anlayışla hayata anlam katan zaviyeden bakınca, Sevgi bazen kuşun kanadında, bazen kelebeğin uçuşunda bazen de insanlardan çok kırılıp darılan için (batılılarda olduğu gibi) köpeğin sadakatindedir. Sevgi bazen güneşin doğuşunda bazen gölgenin serinliğindedir. Sevgi bazen gecenin yarısında bazen gündüzün tam ortasında dudaklara düşen bir tebessüm veya gözlerde bir ışıktır. O ışıkla tüm alem bir güzel renk alır. Seyri ile gözler ruhumuza haz taşır. Arkamızda kalan hayatla mazi olsa da canda bir sevgi kalır. Sevgi bir umuttur. Uzakları yakın eder. Hasrete karşı tahammül veya sabır geleceğe yani arzu edilen güzel günler içinse umuttur. Sevgi kalpte doğan dudaklarda tebessüm olup gözden süzülerek sevilenin gönlüne akanca hayat olur. Sevgilinin sözünü duyan kulak kalbe hatta beden ve ruha potansiyel kuvvet sunan bir yaşam enerjisi akar. Sevgi beşeri münasebetler için bir cansuyudur. Sevgi dallarda açan bir gonca, yeri gelince sırattan ince hatta kalan ömrümüz için her şeyden öncedir.
Sevgisiz gönül sıkılır. Hayattan zevk almaz. Çiçekler susuz kalınca gönüller de sevgisiz olunca daralır ve kururlar. Sevgisiz bir hayata mahkûm edilen evlerdeki hayat bülbülün karga ile aynı kafes içine konulması gibidir.