" anlatılmaz yaşanır derler ne de kolay deyimler
hadi gel icraata boş lakırdı söylemler."



sigaramın isli kara külü
beyaz kağıdıma bulaştığında
yüreği kağıda iliştirmek
gelmiyor içimden

külün kurşuni rengi
grimsi kalemin kurşunu
yetiyor ona

delik deşik
mermi izleri
geziyor
bembeyaz sayfalarda

ekimin yirmi beşi
kasıma beş kala
yağmur yolu yalıyor
sel olmuş
kendi başına buyruk
üzerine vazifeymiş gibi
eski aşkları silip süpürüyor

elim yine kara kaleme
uzanıyor

mübarek
bahtımızda tahtımızda
ne keramet varsa
kalemimizde kara olunca
herkes bizi kara sevdalı sanıyor
bi gözümüz kara
her ne hikmetse
bide içimiz

anmadan geçmeyelim
bilinen ve görünenleri
yazmanın bir anlamı yok
içimizi karartan
dostlar sağ olsun

içimi
dışıma
dökeyim diyorum
dökme demir kadar
para etmiyor

ya para demişken
bak şimdi
derdim parayla
değildi
değil mi

sanki içimde
saklı hazineler vardı da
ben bilmiyordum
öyle mi

yara
kardeşim
yara

iç dökmekle
dil dökmekle
geçmiyor.