KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
- 404 Okunma
- 3 Yorum
- 0 Beğeni
Küҫüğüm ve Büyüyemiyorum
Okuduğunuz yazı Günün Yazısı olarak seçilmiştir.
Küҫüğüm ben, büyüyemiyorum, iҫimde bilmedigim derinlikte bir özlem var, betimlemekte ҫok ama ҫok zorlandığım. Hiҫ bir şeye sahip değilim, bir sen varsın sığınacağım dulda olarak. Beni her şeyden koruduğuna inandığım.
Biliyorum, bazen değil ҫoğunlukla hiҫ bir şey bilmemenin ruhuma kimin, neden ne kadar acı verdiğini … Sevincimin sınırı yoktur. Bir kelebeğin uҫuşu, bir kuşun ötüşü, bir güvercinin kuğuldayışı, bir derenin sessiz sessiz akıp gidişi, bir ҫiҫeğin doğaya gülümseyişi, yağmurun yağışı, bir ağacın rüzgarda hışırdayan dalları, yaprakların aziz yeşilliği, kumruların uҫuşu, sahilde yürüyen insanların gidiş ve gelişleri, ҫocukların ҫocukca davranışları, işҫilerin kürek sallayışı, trenlerin, tramvayların, otobüslerin ve arabaların gelip gidişinin vermiş olduğu anlar dışında sevinecek bir şey yok sanıyorum.
Ne ҫok şeye, ne de hiҫ bir şeye sahip değilim diyorum, ama bir sen varsın sahiplendiğim ve sahipleneceğim. Mülküyetsizlik dışında, yüreğe dayanan bir zenginlikle …
Küҫüğüm ben, büyüyemiyorum! Ayaklarım küҫük, ellerim küҫük, bedenim küҫük, ruhum küҫük, beynim küҫük. Bunlar büyüymeme engel oluyorlar, büyümemi engelliyorlar. Biraz büyüdüğümü hissettiğim an bu kerataların sitemine uğrayarak yolda kalıyorum. Yürüyemiyorum, daha ileri gitmeye gözüm kesmiyor. Adımlarım yerinde sayıyor. Saatler bir asker gibi önüme dikiliyor. Biliyorum, irademin direncinin ҫekilmez saatlerde beni yendiğini.
Ama seni kazanmanın mutluluğuyla bütün acılara katlanmanın ve onları yenmenin azizliğini beynimde ve yüreğimde yaşayarak. Yağmur yağıyor, hava soğuk, saatler geceye doğru ilerliyor. Bir haber bekliyorum, ҫekilmez saatleri yele verip savurmak iҫin.
H. Hüseyin Arslan - 17.03.2018
YORUMLAR
Bazen küçük kalmak ve büyüyememek ne güzel diyorum . Bedenimiz büyüse de ruhumuz hala çocuk kalmalı . Bir çocuk kadar masum , temiz ve saf .....
Gerçekten güzel bir yazıydı .
Kendinizi güzel ifade etmişsiniz.
Büyüyememek/büyütülmemek toplumsal yapımızın doğal bir sonucu. Eğer bir erkekseniz ve büyüyememiş, büyütülmemişseniz hayat çok zorlaşır. Fıtratınız büyümeniz gerektiğini fısıldar, davranırsınız fakat anne babanızla birlikte aile içi kültürünüz direnç gösterir size. Takatinizi ve gayretinizi kırar.
Anne babanıza hâlâ göbek bağı ile bağlı olduğunuzun göstergesidir bu. Oradan beslenmeye, destek almaya muhtaçsınız demektir. Oysa sosyal hayat ve bu hayatın içinden başkaları çocuk değil adam görmek ister karşısında. Adam olamayıp çocuk kalanlar uyum sağlamakta zorlanırlar bu hayata.
Bir başkasının; bir eşin yahut sevgilinin varlığı da pek merhem olamayacaktır bu yaraya. Hatta daha bir keşmekeş haline getirecektir. Onlar sergilediğiniz çocukluğa rağmen adam muamelesi yapamazlar size. Ne iseniz o istikamette muameleyi hak ettiğinizi bilinçsizce sezerler.
Yapılmasını gereken insanın kendisini olduğu yaşta görmesi ve sıfatlandırmasıdır.
Bu güzel yazıyı yazabildiğinize göre bence siz çocuk değil adamsınız. Sadece kendinizin pek farkında değilsiniz gibi.
Sağlıcakla.
Bazen tek bir kişinin verdiği sevgi evrenin tüm güzelliklerine bedeldir.
Hatta onun sevgisiyle daha anlamlı gelir yaşamın gayesi..
Ne güzeldi yazınız değerli kalem.
Böyle yazılar okumak istiyor,yüreğimi bir nebze kısır çekişmelerden uzaklaştırıp sevgiye kanalize etmek istiyorum..
Sevgilerimle
