0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
759
Okunma
Ben konuşmaya başladığım zaman çok geçmeden susturmaya çalışmışlardı.
Sustuklarım içimde yer etmeye başladı. Düşünmeye vakit ayırdım sonrasında.
Düşündüm durdum. Düşüncelerimin beni esir almaya başladığını fark ettim. Elimden bir şey gelmiyordu.
Beni adımla değil, düşüncelerimle çağırdılar.
Onların isimlerini duyduğumda kendimden geçiyordum, sinir krizleri geçiriyordum.
Oysa sadece içimdeyken, içten içe eriyordum.
Düşüncelerim alnımdan alt yazı gibi geçiyordu sanki.
Hisseden hissediyordu, gülen gülüyordu.
Kollarımı iki yana ayırıp, sanki gökyüzünden kendimi sallandırdığımı hayal ediyordum.
Hiçbir şeyimi hareket ettirmediğim halde, uzunca bir yol alıyordum.
Bu yolda bana eşlik eden onlardı, oydu.
