maşuk diye bir adam elinde kendinde Alim,hadi ve cebbar diye esir ettiği üç adamı
toplantı salonundan çıkarken gözlerinde süzmekte olduğu ayı postunda tahire adlı bir kadın görür.
kadın; ılıman bakışlı, mütehalim kalpli kendinden eman ,sözleriyle kendinden geçirecek güçte az öz konuşan
sabırlı ve genç,bakımlı ve de süslü bir ahlakla kendini taşıyan bir güzellikle süslenmiştir..

saatlerce konuşup birbirlerini ölçüp tarttıktan sonra kadın kendisini gösterge taşı olarak gösterdiği adamları kendinden uzaklaştırmasını mütemadi bir duyguyla söyler.
bu durumu kendinde kabullenemeyen adam soğukkanlılıkla iter..
bunun ardından üzerinde hiçbir yetki hissetmeyen esir ,aşık olur kadına

ve kadın minimize ederek kendini bu aşka tanımak için fırsat bekler
kendini kucaklıyarak bütün bir kalple uçuruma sürükleneceği şüphesi içinde yaşıyarak el uzatır gönül vergisine..

ve de aşık olarak..

maşuk gözleri dolmuş bir bedduadır nice örtüsü belirlenmemiş gölgenin üzerinde..

gönle değen ışıklarla kalan mateminde bakışlarıyla kendi aşkından fedakar eyleyerek gönlüne mizan döker

ve de aşkla

Esaret güçlü bir kalemdir.sevenin yolunda uğur sevmeyenin eline bulğur düşer...

Esaretin kapısında konuşma güçlüğü çekerek birbirine sokulurken dökülür Hadi elleriyle birleşerrk
Ellerinle birleşeyim bir virdle
Burnundaki kokuyla
Kulağındaki sesle
Razı olarak sana bana
Ve içindeki sesimle..


Ve gözündeki nurla

Algılayamadığı,bilmediği anlıyamadığı kendi penceresinde bulamadığını kendisine bildirerek bildiğini kanıtlasaydı tahire heryer cennet olurdu.

Kaldıramadığı yükten sevimli görünme perdesinde gözlerini sevebilmek..
Belki de sana bağlanmak içli içine bir duyguyla..
Ve seninle birlikte olmak birleşerek
Gönlünü elime at
Sokulayım dibinde yatayım
Ve de aşkla yağmurlu bir günde hoh hohlayarak..

Dili dönen tahire
Kendi kelimelerimin şükrüsün
Gönlüm huzuruna müptela
Canında canım ben
Hu huhla dilimi
Dilinde dil olayım
Gözünde göz
Sözünde söz

Ve sen ol kalbimde

...

gezgin imgeler..