Sanat diye bir şey var ya hani. Birileri çıkıyor resim yapıyor, heykel yapıyor, bir enstrüman çalıyor…
Sakın kıskandığımı sanmayın. Gerçekten bunlardan birini yapamam. Bazılarına da gerçekten özeniyorum, mesela bir bağlama çalmayı isterdim.
Efendim ben resim ve heykele taktım. Hani Atatürk’ün bir vecizesi vardır ya: “Sanatsız kalmış bir milletin hayat damarlarından biri kopmuştur.” diye. Benim, bu sözü her duyduğumda aklıma resim ve heykel gelir. Bilirsiniz özellikle heykel dinimizce yasaklanmış, resme ise soğuk durulmuştur, özellikle insan resimlerine…
Şimdi düşünüyorum, koskoca Osmanlıda heykel sanatı nerede ise yok denecek kadar az, resim ise minyatürlerle sınırlı kalmış. Şimdi Osmanlının hayat damarlarından bir kaçı kopmuş mu?
Geçenlerde bir sergideydim. Üç akademisyen yaptıkları resimleri sergilediler. İyi güzel, çalışmış çabalamışlar, her biri belki günlerin verdi buradaki resimler için. Sonuç? Orada olanların birçoğu entel görünmek için gelmişti. Eğer siz de orada olsanız ve bahsettiğim kişilerin tablolara bakışlarını görseydiniz emin olun bendin farklı düşünmezdiniz.
Açılış konuşmasını yapan ressam Çorum’umuzu övdü, özellikle de sergi salonlu lisemizi… Allah razı olsun. Biz de çok mutlu olduk. Hani memleketin bu kadar eksiği varken, o lisede laboratuar eksiği varken bir sergi salonu olması ne kadar takdir edilir bilmem.
Ne ise ben birilerini üzmek istemiyorum. Yapılan her iş iyidir. Boş oturan, memleketin aleyhine çalışan bu kadar insan varken yine de tebrik ederim.
Ne yapayım efendim, bende de böyle bir hastalık başladı, kralı çıplak görünce içimde :”KRAL ÇIPLAK” diye bağırmak geliyor, bazı enteller bundan rahatsız olsa da.