ISSIZ

• 8 Ekim 2018 Pazartesi 00:18:00

Gece kara örtüsünü örtüp el ayak çekilince yüreğimin ıssizligi çığlık çığlığa sıkıştırmaya başlar.Uykuya çekilmişken canlılar şehirde uyuyamamak yüreğine kazananları sil baştan yaşamana sebep olur.Film açarsın bir replik bir sahne alıp götürür seni unutmaya çalıştıklarına.Sarki da dediği gibi "ah bu şarkıların gözü kör olsun".Kitap ,şarki,film ,bazen esen rüzgar,koku,çay uzar gider .Hayata dair ne varsa gider dokunur yarana.Geceler uzar.Kaçmaya çalıştıkça her köşede başka bir anı yakalar.Çocukken hastalandigim da gece bitmez sanırdım.Gün doğunca iyileşeceğime inanırdım.Bu günlerde de ayni duygular içindeyim.Gece olmasını istemiyorum.Sıkıntı basıyor yüreğimi. Çare olmuyor çare diye sarildiklarim. Sonbaharın,ilık havası,hala çiçek kokuları hafif esen rüzgarla odama dolarken ,köpeğin gamsız tasasız,sereserpe yatisina özeniyorum.Arada gözlerini açıp yüzüme bakıyor _neden uyumuyorsun der gibi.Kalkip başka odaya da gitmiyor.Anlar gibi geceye ortak oluyor.
Gözlerimi kapatıp uyumaya çalıştıkça sıra sira diziliyor sorular.Her tercih vazgeçis değil mi!Neyin hesabı kitabı. Ben seçmedim mi bunları.Hayatimin kalemini başkasının eline verip her şeye razı olmadım mi sessizce.Korkularima yenilip kolay yolu seçmemiş olsaydim bambaşka yaşanıyor olurdu hayat.Neyin sorgusu suali simdi durup dururken hesaplaşmaya girişmek.Sessizlesip issizlasmak çare mi?Ne yöne baksam çıkmaz sokak.Kapali kapılar.Gece mi bunları hissetmemi sağlayan yoksa görmezden gelişimlerim mi bunlara sebep.Her neyse bitsin .Gece güne dönsün.Iyilesip güne uyanıp çocuk sevinciyle yaşamak istiyorum.Hani diyorum sihirli bir el dokunsa hayatıma ,istediklerimi yaşama cesareti verse.Olmaz da olsa işte. Vazgecisler yaşanmamış olsa.Darginliklar ,terkedilisler,terkedisler unutulsa iz kalmasa düne ait.Bembeyaz bir sayfa açın derler de defter de sayfa kalmış mı ona bakmazlar.Bitmez dediğim kaç geceyi yaşadım.Gün doğdu yinede.Nefes sayim bitmedi dilememe rağmen.El yordamıyla ucundan da olsa yakalaya bildim yeni günü. Aldırışsız bosvermislikle yaşadım geçtim gittim günlerin içinden.Deliksiz uykularım da oldu.Sabaha şarkılar söyleyerek uyandıgım sabahlarımda.Alışmıştın.
Onca zamandan sonra neden arar ki insan.Unutulmaya yüz tutmuşken anılar,yaralar kabuk bağlamışken hiç olmadık bir zamanda ortaya çıkmakta niye?Giderken düşünmediğin gibi simdi de düşünmüyorsun ardında neler bıraktığını.Katilin cinayet mahaline geri dönüşü gibi dönüp gelmek herkesi yaralıyor görmüyor musun. Vazgectigindim.Özlenen mi oldum?Yoksa bir bakayim mi dedin bomba koyduğun hayatıma.Tercihlerinden pişmanlığın kaybolan yıllarımi geri verecek mi?Açtığın yaralar izsiz geçecek mi?
Kabus gibi gece üstüme çöküyor.Suskunluğum da boğuluyorum. Söyleyecek onca şey varken susuyorum. Biran geliyor nefret ederken,biran delilercesine özlüyorum.Yaşanması mümkün olan onca zamani kaybettiğime mi yanayım,önüme bakıp ihtimallere mi dalayım bilemiyorum.Buna aşk hastalığı diyor bazı insanlar.Hasta olunca çocuk gibi korkuyorum gecelerden sabah olmayıp koşup oynayamayacağım diye.
Bir fincan çay alıp oturuyorum pencerenin önüne. Sessizlesen gecenin tek tük nağmelerini dinliyorum.Isik yanan tek tük pencerelerde kim bilir ne hayatlar yaşanıyordur.Mehtapta yok ondandır bende ki karanlık. Çay bile çare olmuyor .Isıtmıyor yüreğimi çok üşüyorum .