Yüreğimin ıssız limanlarına demirlediğim hasretimi,öfkemin pençesinden kim kurtaracak.Öyle bir deryanın ortasında ıssız bir limandayım ki güvertede sadece hiç var.Anlatılmaz bir fırtınanın ortasından kendimi atabildiğim tek liman burası.Öylesine hırçın dalgalarla boğuştum ki,gemidekilerin beni terkettiğinin farkında değilim.Kaptanı olduğum gemide tek kalmanın gururunu yaşıyorum.Terketmedim,bırakmadım beni ufuklara taşıyan gemimi.Bir ben bir de en yakın dostum HİÇ ile birlikte yeni ufuklara yelken açmanın zamanı geldi.Bir sonraki limanda tanıdıklarımı asla yola çıktığım dostuma değişmeyeceğim.Bir gün gelirse o gün işte o gün,ben sırtımı döndüğümde en yakın dostum benim arkamda senin,sizin karşınızda olacak.O gün gerçekleri bir sehpanın üstüne buruşturup atabilecekmisiniz,gerçeği dostuma haykıra bilecek misiniz;her şey koca bir HİÇden ibaretmiş diye dostuma!Ve bir gün sende,sizde güzel bir tepenin ardından güneşin batışını seyrettiğinizi anlayacakmısınız.Güneşin batışındaki eşsiz güzelliğin bir kızılca kıyamet olduğunu ardının hep karanlık olduğunu görecekmisiniz.Bir deryanın üstünde ufka bakarken manzaradan ziyade gerçeği görecekmisiniz.Gerçekten,gerçeklerin altında yatan haykıran,gülümseyen,ağlayan hakikatlerin farkına varacakmısınız.
Sadece kurallara,kimin koyduğu belli olmayan kurallara uymayanları eleştirmekten vazgeçecekmiyiz.Yalan yanlış kişilerden duyduğunuzu hakkın üstünde tutmaya devam edecekmisiniz.Hani bir vardın bir yok oldun.Hani yokluğunun farkına bile varılmayıp en yakın dostum ile dost olduğun günmü anlayacaksın.Varlığınla bir fidanın bile dikili olmayacaksa varsın yokluğunla HİÇlere karış.
Boş ver dostum ne yazarsan yaz,ne okursan oku anlamazlar,anlamayacaklar.Bizim demir alma zamanımız,yolumuz uzun bir başka limanda anlatırız.KİMSE olmasın.HİÇ dostum hiç sevmez KİMSEyi.