Ben de o teselliyi bugün bana gösterilen bir resimde buldum. Uzun süre nefret etmeye bir çok sebep bularak kendimi uzaklaştırmaya çalıştığım kişinin bir çocukla olan resmi (tesadüfün iğne deliğidir ki) dost meclisinde bana gösterildi. O yetmezmiş gibi ne kadar alçakgönüllü ve şeker biri olduğundan bahsedilerek iki saat övüldü. sinirim bozuldu evet ama eskisinden daha az'dı bu sinir hele hele görünce Uzunca bir dönem kızmayı tercih ettiğim, vicdansız ilan ettiğimin bir dost'un çok sevdiğim oğlu'nun eğilmiş elini öpüyor olduğunu görmek ve Minik Kerem'in mutluluğunun netliği... Dedim ki lanet olsun kaçtıkça üstüme geliyor sanki adamın iyiliği. Ya işte çok iyi anlıyorum seni... Bazen olur öyle dost'um insan kavuşmayı da ayrılığı da aynı anda yaşar:(((

Şiir şiir
Her yerdesin dostum. :)

iyi bir vurguydu dost kutlarım...