Çığ(lık)larım..
Sıradan kelimelerin sıradışı dizilişiydi hayat..Bir ucundan diğer ucuna kadar paramparça olmuş ruhlarla dolu bir gezegen..Toprağı,suyu,havayı örten karanlıkların sessiz çığlıkları siniyordu zamanın pençelerine..Sığınacak limanlar kalmamış,dünden çalıntı düşler çoktan tüketilmişti..Kaos boylu boyunca uzanıyordu bugün e..Derinden gelen uğultuyla irkildi gözbebeklerin ’beni çöz’ ...Bir insanı çözmek,anlamakla eşdi..Denedin belkide bıkmadan yorulmadan yeniden birkez daha..Çözdükçe kendinden parçalar edindin..Ekleyip birbirine karanlığın içine süzüldün..Artık senden geriye ne dün ne bugün nede yarın kaldı..Belleğinin tünellerinde kendinden kopup devrildin.. Uzat şimdi ellerini karanlığa..Dokunabildiğin sadece yalnızlığındır..Kirpiklerine ilişen tuzla sıva yüzünü..Korkma ..
Unutulmuş kentlerin ağlamaklı sesine benziyor gözlerin.Dokunsam sele dönüşecek,dokunsan çöle..Karanlığın içinde çığlık çığlığa serpilen yıldızlara benziyor,tarih öncesi günahlara sözlerin..Sokak lambalarına ilişiyor korkuların.. Heykellere dönüşüyor kağıttan yarattığın kedi basamakların..Duyuyor musun?Geçmiş sensin diyor rüzgar we gelecek sen..
Artık kanayan kaldırımların üzerinde sonsuza yol alıyorsun..Ellerin kimden ödünç aldığın umutları saklıyor we kimler seninle umudu yarına savuruyor..Onbinlerce cevapsız sorunun ruhundaki sarsıntısı neden hala seni yok etmiyor..Tükenmeyi dilerken nasıl birden bire karanlığı yırtan gücünle dikiliyorsun ayağa..Meydan okuyorsun ..Hayır! hayata yada insanlara değil ..Senin savaşın kendinle işte bu yüzden en çok kendini yaralıyorsun..Yaralarından kutsal sancılar yaratıp parmaklarınla kaybolmuş ruhlara sunuyorsun..Teker teker çarmıha geriyorsun düşleri..
Tüm bu yazdıklarım işte bunlar benim çığlıklarım.Ruhumun derinliklerinde duvarlar boyunca yol alıp çarparak, bana yumaklar halinde geri dönen çığlıklarım...Kimselere duyuramadığım,kendimde öznelere ayırıp sarmaladığım suskun çığlıklarım...Onlar kelepçelere sığmayan isyanımın afişlenmiş hali..Sınanmış yolların arta kalan yüzleri.Çığlıklarım...Kendi deviniminde hayat bulan uçsuz bucaksız çayırların,söz dinlemez nehirlerin göstericisi..Tüm bu yazdıklarım işte bunlar benim çığlıklarım...
YORUMLAR
Ruhumun derinliklerinde duvarlar boyunca yol alıp çarparak, bana ...Kimselere duyuramadığım,kendimde öznelere ayırıp sarmaladığım suskun çığlıklarım...Onlar kelepçelere sığmayan isyanımın afişlenmiş hali..Sınanmış yolların arta kalan yüzleri.Çığlıklarım...Kendi deviniminde hayat bulan uçsuz bucaksız çayırların,söz dinlemez nehirlerin göstericisi..Tüm bu yazdıklarım işte bunlar benim çığlıklarım...
............
ÇIĞLIKLAR ADRESSİZ DEĞİL...
HER ÇIĞLIK YAŞAMI ŞİİRE,AŞKA BOYUYORSA,UMUT KAPIDA DEMEKTİR..
YAZIM VE DOST TADINDA KAL
HARİKASIN DOSTUM..