Makyaj Tutkusu

• 11 Eylül 2018 Salı 21:31:37

Kimi zaman beni rahatsız eden konuları yazarken, birileri de beni yanlış mı anlar, diye düşündüğüm olur. Beni kaç kişi okur, kaç kişi yazdığımla ilgilenir bilmem ama, ilgilenenleri de kırmamak lazım.
Makyaj konusunda ilk defa yazmıyorum. Daha önce de bu konuya değindimse de bir başka açıdan bakmak istiyorum, konuya.
Makyaj denince eskiden kadınlar akla gelirdi, keşke öyle kalsaydı ama artık erkekler de başladı yavaş yavaş.
İnsanlar neden makyaj yaparlar? Daha güzel ve bakımlı görünmek için.
Kime güzel görüneceğiz? Elbette karşı cinse.
O halde kaygının kendini beğendirmek olduğunda karar kılabilir miyiz?
İtirazları duyar gibiyim. Yine feminist bir okurum kadınlara hakaret ettiğimi düşünse de ben aynı kanaatte değilim. Bu hakaret değil durum tespitidir. Kaç kadın, mesela hasta yatağında veya hiç dışarı çıkma ihtimali, kimsenin gelme ihtimali olmadığı zaman makyaj yapar?
Bu tartışmayı bir kenara bırakarak asıl saptamalarıma geçmek istiyorum.

Bu tutkunun birkaç dönemi var kadınların hayatında.
Birinci dönem çocukluk yıllarında oluşur. Allah’ın bir vergisi ve toplumun, annenin etkisiyle kız çocuğu makyaj yapan büyüklerine özenir ve çok berbat olsa da dener. Bu deneme anında yasaklanır ve bir daha yapmaması için önlemler alınır.
İkinci dönem çocuğun gençlik yıllarına geçişi sırasında olur. Bir dişi olmanın avantajların fark eden çocuk ilgiyi daha çok üzerinde toplamak, biraz da gençliğinin verdiği asilikle sık sık boyanma denemeleri yapar. Beceriksizce ve aşırılığa varan denemeler… Aslında gençliğinin ve güzelliğinin makyajı gerektirmeyecek ölçüde olduğunu bilmez veya anlamaz. Yasaklı olmasına rağmen yapar ve büyükler de bir nebze olsun görmezlikten gelir. Bu dönemde körpe tenine sürdüğü kimyasal maddelerin sonraki yıllar için ne kadar riski olduğunu asla bilemez.
Üçüncü dönemde artık tam bir dişidir ve yasaklama da kalkmıştır. Aslında bu dönemde de ihtiyacı yoktur makyaja. Oldukça becerikli bir şekilde makyaj yapar. Yapmadığı zamanlar artık azalmıştır. Dışarı süslenmeden çıkmayı pek istemez. Bu dönemde makyaj hala artıdır onun için.
Dördüncü dönemde makyajlı geçen yılların getirdiği olumsuzlukları kapamak için makyaj yapılır artık. Artı değer olmaktan çıkmıştır. Artık makyaj yapmadan dışarı çıkması mümkün değildir. Makyajlı olduğu zaman hala yüzüne bakılmaktadır.
Beşinci dönemde makyaj yapmayan akranlarına nazaran çok bozulmuş olan cilde, saça, tırnaklara ve tene artık en üstün malzemeler bile fayda vermez. Yaşı çok ileri olmamasına rağmen (eğer estetik imkanı da yoksa) dışarı çıkmak bile istemez.
Şimdi aynı dönemleri makyaj meraklısı erkeklerde mi yaşayacak?
Bilmiyorum. Sizce?