Çok katlı ve asansörsüz evlerde oturmak hele de yaşlılar için ne büyük derttir... Hem de çok serttir yaşananlar, hele de yaz aylarında, bir de erken doğmuş gençlerden isen, yaşın yolun yarısı, çarpı iki ise üç ise yandığının resmidir, hem de renkli resmi...


Bir de şu var, kendine çok iyi baktı ise bir yaşlı hanım ya da bey gençliğinde, ilerleyen yaşlarda da çok büyük sıkıntılar çekmiyor. Vücudu yıpratan en büyük etkenler en başka alkol, sigara bir de stresli yaşam...


Kaçak yapılaşma sonunda on katlı binalarda asansör olmadığı yerler de var hem Ankara’da hem de başka yerlerde... Böyle olup da en üst katta oturan bir yaşlı hanımı ya da beyi göz önüne getirirseniz, ne kadar zor bir durum olduğunu onlar için, anlayabilirsiniz sanırım...


İmar Yasasında beş kattan sonra asansör konutlarda bildiğim kadarı ile mecburi... Bundan sonra da inşallah yetkililer kimselerin gözünün yaşına bakmazlar... Yaşlı insanların dubleks ya da tripleks diye tabir edilen villa tipi evlerde de oturması hayli zor. Gençlikte alınmış olsa bile evleri, yaş ilerleyince hareket kabiliyeti azaldığından o evlerden bir şekilde apartman katına terfi edilerek dönüşüm yaşanmaktadır...


İhtiyarlık, Allah ömür verirse hepimizin başına gelecek bir gün. O gün yere daha sağlam basmak, daha dikkatli olmak gerekecek bizden nispeten yaşı az olan insanlardan... Sağlıklı bir yaşlanma içinde gençliğimizin kıymetini iyi bilip ömür sermayemizi dikkatli tüketmeye çalışmak yapılacak en akıllı işlerden birisidir...


Bir de şu var. Bazı yaşlı amca ve teyzeler, asansörsüz evlerde, hatta üst katlarda otursalar bile, bir türlü taşınmak istemiyorlar oturdukları evden. Katlarında belki çok kadirşinas komşuları var. Her gün merdivenleri görev gibi inip çıkarak zorunlu spor yapıyorlar... Büyüklerimiz ’’Ev alma komşu al.’’ diye boşuna söylememiş...



AHMET ZEYTİNCİ