İki ayrı beden de ve deneyim de iki insan varmış.
Birbirlerine ,karşı güvenleri yokmuş.
Bu birbirlerini kabul edememelerinden kaynaklıymış.
Görmezlermiş bile birbirlerinin iyi yanlarını.
Bu iki insanın dedik ya yolu ve deneyimi farklıymış. Her insan kendi yolunda ilerlermiş,ilerlermiş ilerlemesine de ,keşke insanların bir birine yardım edebileceğini de bilselermiş.
Biri diğerine öğüt verir,diğeri de ötekine.
Ayna gibilermiş fark edememişler.
Uzaklaşmışlar kendi yollarına gitmişler.
Herkes kendi yolunda ilerlemiş. O gün bu gündür insanlar kendi yolunda ilerler olmuş.
Oysa ayna olduklarını ,birbirlerine gösterdiklerini anlasarmış.
Yolları yine aynı lakin daha kısa olacakmış.
İnsan ego dediği lakin onu bile bilemediği bir yoldaymış.
Kendilerini var etmişlet yollar aytılmış ayna kırılmış.
İnsan oğlu ,aynadaki kendine küsmüş.
Bu hal böyle olunca yol uzamış, çare uzaklaşmış.
İnsan rüyanın içinde rüyaya dalmış.
Biz demenin aslında birlikte yada ayrı olmak degil, ayna olmak ve aynada gördüğünü kabul etmemek ile. Kendinden vaz geçmis.
Ne üstünmüş ne aşağı da.
Ne yukarıda ne aşağı da en güzel hal karşındakin de kendini görüp ,kendine dönüp bulmakmış.
İşte insanlar yalanlara ,saklanmaya başlamış çünkü aynaya darılmış, ayna kırılmış ,yol uzamış,insan dediğin rüyadan ayna olmadan uyanamazmış.
Her şey sensin ,sana anlatan ayna yok olmuş.
Kendini görmek için çok uzaklara dalmış.
En yakınında ki benliğe ardını dönmüş ,aynayı, uzay da ,evren de, başka boyutta srar olmuş.
O zaman aynayı var edebilirmiş tek gerçek söyleneni dinlemek ,yalanlardan sıyrılmak,doğal olmak ,saf olmak, kendine giden yolmuş.
Ne ak ne kara varmış, sadece ışık ve onu görmeni sağlayan karanlık varmış.
Bir muammaymış,ışık mı ,aranlık mı ,hangisi olmazsa diğeri olmazmış.
İnsan dediğin aynasında kendi ışığını ve karanlığını anlar . Sonra bir eder ,kendine döner aslından gelene karışır ,anlamaz lakin o parladıkça aydınlandıkça ayna da var olur parlarmış.
Ey insan sana söylenen her şeyi izle ,görüneni anla ve rüya da iken uyan. Rüyayı bilerek yaşa.