Deli Mavi

• 24 Ağustos 2018 Cuma 13:19:50

Yalnızdı kadın... Kalabalıklar arasında derin bir boşlukta hissediyordu kendini. Bir serçe kadar ürkek ve tedirgin.
Kader dedi, yoksa yanlış tercihler mi; yoksa körü körüne güven miydi? Umut ile umutsuzluk arasında bir köprüde yürüyordu.
Sevgi, ask dedi. Öfkeyle karışık, bir iç geçirdi... Değer miydi? Aşk’ a mi, Ona mi?
Şimdi o olmuştu. Üçüncü tekil zamir. Bir çırpıda bitmiş miydi. Bitti denince bitiyor muydu? Bitti dese de dilinden, yüreğini ikna edemiyordu? Hızlı adımlarla adımlıyordu kaldırımları, hiç durmaksızın yürüyordu. Geçmişi arkada bırakmak istercesine yürüyordu.
Nereye gidiyordu? Gittiği yerde ne umuyordu. Umut dedi, bir umuda sarılmak istercesine... Gökyüzüne kaldırdı başını. Uçsuz bucaksız maviyi gördü. Gülümsedi, mavi dedi. Deli bir mavi...

Doğan ORMANKIRAN