Yine başbaşayız seninle.Kalemim,kağıdım önümde kahvem küçük sehpanın üstünde duruyor.Gideli ne kadar oldu saydın mı hiç?Ben saydım uykusuz geçen her gecenin kör şafağına bakarken saydım.Tamı tamına 3 sene 125 gün 36 saat oldu.Hem çok uzun hem çok kısa.Nasıl yaşadığına bağlı aslında bu birazda.Mutsuzsan hiç geçmez o zaman denen şey.Amma mutluysan akreple yelkovan sokakta kovalamaca oynayan çocuklar gibidir.Hızına yetişemezsin mutluluğun tadı damağında kalır.Çok özlüyorum bu aralar seni.Kokunu,gülüşünü,o masum bakışını.Bir bilsen ne kadar acı veriyor bazen nefes alıp vermek.Zamanda bir yerlerde kaybolup da yaşamaya çalışmak.Düşünüyorum da acaba diyorum acaba her şeyi eksiksiz yapabildin mi?İnsanım sonuçta neyim tam ki...Ama işte o vicdan var ya bazen geceler boyu bıçağı kalbime saplayıp duruyor.İhmal ettim mi acaba?Sana ayırdığım vakitler yetti mi sana?Çok yoğundum hep hep koşturur dururdum.Ama sen benim limanımdın soluklandığım sığınağımdın.O küçücük ellerin o mis kokun ...Sokuluverirdin boynuma içime çekerdim o yasemin o kukunu unutuverirdim her şeyi her kötülüğü...Sen benim en iyi yanımdın.Şu kire batmış pisliğe bulanmış dünyada en temiz varlığımdın.Gel kızım sokul bana bir kez daha alayım kokunu.O mis kokunu..Bırakıp gittiğin yerde mutlusundur eminim.Minicik bedenine hiç kir bulaşmadı ki senin.Tertemiz geldin bu dünyaya ve tertemiz gittin.Annenin kalemi titrer oldu kızım sözleri tıkadı yine boğazını..Ben seni Allah’a emanet ettim.Kuşları çok severdin,çiçekleri,yaprakları,yağmuru...Şimdi o en güzel bahçede koş oyna yavrum..Allah’a emanet ol Kızım..