Şiir ve Şair Hakkında - İlkay Coşkun
--------------------------------------------------

"Nefes alma molasıdır şiir"
(Şairin Aşkı - Kahve Bahane - İlkay Coşkun)
--
şiir, kimliksiz düşlere vurulan gölgelerdir (İlkay Coşkun)
---
gülümsemelerin ardında kalır şiir (İlkay Coşkun)
---
şiirin bittiği yerde suskunluk başlar, imgelerin arasına gizlenir şairin çığlığı (İlkay Coşkun)
---
şiir, bir yağmur gibi yağar satırlara
sokaklar çisil çisil, sokaklar ağlamaklı (İlkay Coşkun)
---
şiir, kalemin kâğıtla cilveleşmesi sonucunda ortaya çıkmış edebi bir oyundur (İlkay Coşkun)
---
şiir, bir tutkudur, son nefese kadar yaşatılan bir tutku (İlkay Coşkun)
---
insanlık hangi noktaya gelirse gelsin, korkularımız, kayıplarımız, acılarımız, aşklarımız var olduğu müddetçe ortak paydalarımızın birisi de şiir olacaktır (İlkay Coşkun)
---
şiir ülkeler kurmaz. Medeniyetlere katkıları olur sadece (İlkay Coşkun)
---
aklı başında bir şair, ‘ben yazdım’ demez. ‘ var olan sese kalemim ’ der (İlkay Coşkun)
---
cadde sokak gezinen mısralar, kaç kapıdan kovulur, kaç imge küser şairine (İlkay Coşkun)
---
sır çözülür, mana değer bulur. Hayatı sorgular, yanar pişer şair ve şiirle buluşur (İlkay Coşkun)
---
şairlik, âlemin milim dirhem damlasıdır
sevdaya dair ne varsa toplayıp yazmasıdır (İlkay Coşkun)
---
dirhem menfaat için, dönmesin asla kalemin şiirden (İlkay Coşkun)
---
ne zaman ki dünyayı yöneten liderler,
sevgi şiirleri okumaya ve yazmaya başlar,
o zaman dünyam huzura kavuşur (İlkay Coşkun)
---
her şiir, yalnızlığa sırdaştır
bu yüzdendir ne bayramı ne seyranı olur şairin,
kanadına taş değen yaralı kuş gibidir (İlkay Coşkun)
---
ne zaman şiirle buluşur şair
hem yalnızlığının farkına varır,
hem de mutsuzluğunun (İlkay Coşkun)
---
hüznü tek başına yaşama fırsatı tanımayandır şair (İlkay Coşkun)
---
şiir, karalama değil, şairin hayatıdır
o yüzden bırakmaz kalemi elinden (İlkay Coşkun)
---
şairin hayat öpücüğü, mısralarının büyüsüdür
çabalasa da, makbul olan ancak ölüsüdür (İlkay Coşkun)
---
şairin yazdıkları kırılgandır
elleme o zaman yüreğini (İlkay Coşkun)
---
iyi şair, çocuk haytalığı üzerinde, dik duruş erinci olan, biraz aşık, biraz kostak, biraz deli olur (İlkay Coşkun)
---
şair, yalnızlığını gizleyemez, kelimeleri satırlarda çoğaltır sadece (İlkay Coşkun)
---
biz şair ve yazarlar “yaşama sevinci” yerine
dünyanın yükünü sırtımıza yükleyip
iç huzursuzluklarını kendimize çekiyoruz
buna rağmen mutlu olabilme erincini
taşıyoruz genlerimizde (İlkay Coşkun)
---
"gökkubbenin altında
söylenmedik söz kalmadı"
sözüne inanmayandır şair (İlkay Coşkun)
---
şair; acıları, hüznü ve şikayetleri
gün yüzüne çıkardığı kadar
azad edip göğe de salar (İlkay Coşkun)
---
aşığa bir sözüm yok ama
daha kaç mevsim
yalan söyleyecek şairler? (İlkay Coşkun)
---
şiirin
kafa karıştırıcılığını da
bulanıklığını da
yorar okur (İlkay Coşkun)
---
her ne kadar
ideolojiler şiiri kullansalar da
gerçek şiir avlanamaz (İlkay Coşkun)
---
her dem şiiri düşünmek
her dem şiirle yatıp kalkmak
şiire enjekte bir zehirdir
şiiri özlemekte bir ihtiyaç (İlkay Coşkun)
---
kalıcı şiir;
dünyanın dertlerini
kapsayan küme gibidir
kesiştiği kadar gerçek
farkı kadar
aykırıdır (İlkay Coşkun)
-----------------------------------------------------